Ik heb veel lichamelijke en psychische ongemakken/wonden. Na 10 jaar van alles proberen, ook gebedsgenezing, krijg ik nu vanuit verschillende kanalen de tip om meer met ontspanning/acceptatie en transcendente meditatie te doen vanwege dingen die me lichamelijk en psychisch blokkeren.

Is dit fout om zo'n traject in te gaan?

Is het een zonden als je zelfmoord gedachten hebt? Eigenlijk weet ik echt antwoord wel, het is ja, omdat je niet mag doodslaan, maar wat als je zo wanhopig bent en echt niet meer weet wat je moet en dit de beste oplossing is wat dan?

Het draait niet om jou, we leven niet meer voor onszelf, niet om onszelf te behagen maar om God lief te hebben boven alles en onze naaste als jezelf. Dit moet zichtbaar worden in de manier waarop we met onze broeders en zusters omgaan, ook in de manier waarop we ons kleden en versieren en in de manier waarop we omgaan met meningsverschillen.

Mijn blijheid momenten zijn er wel als ik Jezus ontmoet, maar als ik dan weer doorga met de dag, werkt deze vrijheid en blijheid niet echt door. Ik ga altijd weer op in het leven en de taken zelf, in mijn angsten en afhankelijkheid van veiligheid hier op aarde.

Hoe gaan jullie om met het schepping vs. evolutie debat en wat betekent dit voor jullie geloof? Zelf merk ik dat ik het wel een lastig debat vind en denk ik wel na over wat het zou betekenen voor je geloof wanneer je de zesdaagse schepping los zou laten.

In hoeverre zijn er mensen die de gave van profetie hebben (of was dit alleen in het Oude Testament en in de beginfase van de kerk)?

Ik worstel al jarenlang met een eetstoornis. Hoe kan ik deze overwinnen door Gods kracht?

Hoe lang moeten we elkaar verdragen om de eenheid, en wanneer moeten we de grens trekken en ons ergens van distantieren?

Jezus zei: "Deze drinkbeker is het nieuwe verbond in Mijn bloed, dat voor u vergoten wordt.” Wat betekent dit?

Dit is misschien niet wat de meesten op Goede Vrijdag zullen horen. Maar toen Jezus aan het kruis hing, haatte God Hem. De Vader haatte de Zoon.

We leven in een tijd waarin we vanuit alle stromingen en richtingen steeds meer overspoeld worden met Christelijke muziek. Met deze stroom van liederen dient ook de theologie van al die stromingen en richtingen zich bij ons aan. Hoe moeten we deze beoordelen?

Hoe moeten we als christenen omgaan met 'seculiere' muziek, liedjes? Is het luisteren naar radiohits zondig? In hoeverre mag je je hier door laten beïnvloeden? Moet je plaatsen waar muziek aan staat vermijden?