Mijn vriendin zegt dat ze lesbisch is — wat moet ik zeggen?

Het antwoord van John Piper

Kathy, ik wil je aanmoedigen om een paar stappen terug te doen en te herzien wat je weet. Want wanneer we het zwart op wit in Gods Woord zien, versterkt dat ons en geeft dat ons richting voor wat we moeten doen.

Ik denk nu specifiek aan Romeinen 1:26: “Daarom heeft God hen overgegeven aan oneervolle hartstochten, want ook hun vrouwen hebben de natuurlijke omgang vervangen door de tegennatuurlijke.” Dat is op dit moment het belangrijkste vers voor jou en je vriendin.

En dit is echt beangstigend, ze is je beste vriendin, zoals je zei. En uit wat je zegt, blijkt dat God dit in haar leven aan het doen is. Hij geeft haar over aan haar hartstochten. Dit is een angstaanjagend vooruitzicht wat haar moet doen beven, en jij voor haar.

Er gebeurt in dit vers iets op twee verschillende niveaus.

God geeft hen over

Het eerste niveau is dat God hen overgeeft aan oneervolle hartstochten. Dit heeft drie dingen te zeggen:

1. Gods blokkade

Ten eerste beperkt God normaal gesproken de zonden van miljarden mensen. Hij bedwingt de zonde, maar soms, als oordeel, stopt Hij met bedwingen. Dit wordt het overgeven aan hun hartstochten genoemd. Hij heeft Zijn weerhoudende hand van je vriendin’s hartstochten afgehaald. Hij laat haar gaan.

2. Tot slaaf gemaakt

Ten tweede, in plaats dat God de overheersende beperkende kracht is, nemen nu de hartstochten de volledige controle over. Ik hoor dit steeds weer in de manier waarop je de toestand van haar hart beschrijft. Je zegt dat ze dit zei: “Ik ga afspreken met een meisje. Ik ga het gewoon doen. Dat voelt gewoon het beste en ik moet het gewoon proberen. Ik voel niet echt de veroordeling van God. Ik voel het alleen van mensen. Ik voel me er nu goed bij, vrij, niet meer veroordeeld en bang meer.”

Dit is de taal van iemand die overgegeven is aan gevoelens, of hartstochten, zoals Paulus ze noemt — oneervolle hartstochten. Die zijn haar nieuwe god geworden. Eens had de kracht van haar gevoelens en hartstochten een heerser in Gods weerhoudende genade; nu zijn de gevoelens als een tsunami. Ze slaan elke toren van waarheid, ieder waarschuwingsbord en elke barricade tot verderf omver.

Ze lijkt nu slaaf van haar gevoelens en hartstochten. En er is geen slavendrijver ter wereld die bevrijdende voelt dan deze. Maar hij is erg wreed.

3. Vrienden worden vijanden

Ten derde, deze nieuwe god heet hartstochten. Paulus zegt dat ze oneervol zijn. Ze is slaaf van oneervolle hartstochten. Deze hartstochten leiden niet alleen tot volkomen onnatuurlijke en bedroevende vervangers voor de manier waarop God vrouwen heeft geschapen, maar ze veranderen vrienden ook in vijanden.

Ze zegt dat ze enkel veroordeling voelt bij mensen. Maar gevoelens zijn God niet. Het maakt voor haar niet uit of vrienden haar werkelijk allemaal veroordelen. Wat voor haar telt is hoe het voelt. Dat is de manier waarop deze god zijn slachtoffers tot slaaf maakt.

De werkelijkheid doet er niet meer toe. Veroordeeld voelen is alles wat telt. Of jij haar liefhebt doet er niet toe wanneer zij zich veroordeeld voelt door wat je zegt. Gevoel is god.

Zelfrechtvaardiging vormt de kern van deze oneervolle hartstochten. Ze zijn moreel superieur. Ze voelt zich moreel beter dan iedereen om haar heen die nu veroordelend zijn. Het zijn oneervolle hartstochten in dat ze vrienden nemen die in liefde de waarheid spreken en ze in vijanden verandert.

Het uitleven van de hartstochten

Ik zei dat er in dit vers op twee verschillende niveaus iets gebeurde. Dit was het eerste niveau: “Daarom heeft God hen overgegeven aan oneervolle hartstochten.” En dit is het tweede niveau: “want ook hun vrouwen hebben de natuurlijke omgang vervangen door de tegennatuurlijke.” Eerst komende oneervolle hartstochten — slavernij aan de god van gevoelens — dan volgen de daden. Eerst afspreken, dan aanraken, dan zoenen, en wie weet welke bedroevende en hopeloze pogingen er vervolgens gedaan worden om het onnatuurlijke natuurlijk te doen voelen.

De wrede god van haar gevoel zal haar een tijdje laten slagen. Maar het einde van Romeinen 1:27 zal vroeg of laat een losbarsten in ellende. Er staat, “mannen doen schandelijke dingen met mannen” — en in dit geval zij en haar vriendin — “en ontvangen het gepaste loon voor hun dwaling in zichzelf.”

Wanneer je deze tekst met haar bespreekt zal ze zich door jou veroordeeld voelen. Maar besef dan dat dat gevoel voortkomt uit slavernij aan haar nieuwe god. Je moet spreken, want alleen God weet wat het “gepaste loon” op korte termijn zal zijn.

Het is goed om dit aan de hand van Romeinen 1 te beseffen en te onthouden.

Wijs haar liefdevol terecht

Kathy, op dit moment is het denk ik het beste dat je de aandacht van je vriendin richt op de grote rol die gevoelens spelen in haar leven. De rol van haar gevoelens staat niet in verhouding tot de waarheid en het gezag van de Schrift.

“Ik ga afspreken met een meisje. Ik ga het gewoon doen. Dat voelt gewoon het beste en ik moet het gewoon proberen. Ik voel niet echt de veroordeling van God. Ik voel het alleen van mensen. Ik voel me er nu goed bij, vrij, niet meer veroordeeld en bang meer.” Zie je het? Voelen, voelen voelen.

Als er werkelijk een spoor van onderwerping is in haar aan de heerschappij van Jezus, zal ze misschien zien dat dit codetaal is voor de god van zelf. Misschien is het nog niet te laat om haar wakker te schudden. Wees niet bang om door haar veroordeeld te worden als veroordelend. Dat kan de prijs zijn die je moet betalen om haar werkelijk lief te hebben.