Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de Schriften de hoop zouden behouden. (Romeinen 15:4)
Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de Schriften de hoop zouden behouden. (Romeinen 15:4)
Kun je te veel gericht zijn op jezelf voor de zekerheid van je verlossing? Ja, dat kan. Je kunt gefixeerd raken op je zelf, wat niet de uitwerking zal hebben die je zoekt. Een persoon die zijn motieven telkens analyseert, analyseert telkens zijn ijver, “Ben ik lauw en zal ik uit Zijn mond gespuugd worden?” Maar ook het telkens analyseren van hun leerstellige duidelijkheid zal dat wat ze zoeken verslaan.
De reden daarvoor is dat we de zekerheid niet krijgen door in de spiegel te kijken. We krijgen onze zekerheid hoofdzakelijk door op Christus te zien en de volheid van Zijn werk aan het kruis.
Dat wil niet zeggen dat we onszelf niet geestelijk moeten onderzoeken, want 2 Korinthe 13:5 zegt dat we onszelf moeten onderzoeken om te weten of we in het geloof zijn. En het hele boek Johannes is geschreven om ons geloof te onderzoeken zoals “Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde.”
Maar als je jezelf dan onderzocht hebt, gezien hebt wat er te zien viel, in berouw afgekeerd hebt van de zonde en moed geput hebt uit de kleinste bewijzen van genade, wat moet je dan nog meer doen? Je krijgt niet hoofdzakelijk zekerheid van zo’n glimp. Doe wat hier nodig is te doen. Doe je geestelijke werk en richt je ogen dan op de hoopgevende beloften.
Romeinen 15:4 zegt, “Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de Schriften de hoop zouden behouden.” Dus je krijgt je verlangen op hoop vervuld door geworteld te raken in de Schrift, in het bijzonder in het middelpunt van de Schrift, wat het kruis van onze Heere Jezus Christus is. Door op Christus te zien worden we opgewekt om de toereikendheid van Zijn werk voor zondaren te voelen.
“Wij allen nu, die met onbedekt gezicht (vroeger lazen de Israëlieten de Schrift met bedekt gezicht) de heerlijkheid van de Heere als in een spiegel aanschouwen, worden van gedaante veranderd naar hetzelfde beeld, van heerlijkheid tot heerlijkheid, zoals dit door de Geest van de Heere bewerkt wordt.” Zegt Paulus in 2 Korinthe 3:18. En we zien de heerlijkheid van God, als we verder lezen in 4:6 in de wetenschap van het evangelie van de heerlijkheid van God in het aangezicht van Christus.
Dus door onze gedachten en harten voornamelijk te richten op het middelpunt van de Bijbel — Christus kruisiging, regering en de versterking van rechtvaardigheid die we buiten onszelf hebben door het geloof alleen. Dit glorieuze middelpunt van het evangelie is waar hoop wordt gewekt, wordt bewaard, wordt ontstoken en waar de zekerheid in stand wordt gehouden.
Ik ga vaak met mensen om die, wanneer ik ze leidt door de stappen van zekerheid, bij me terug komen met vragen als, “Maar dit, maar dat enz.” Altijd bedenken ze wel een andere reden waarom ze geen zekerheid zouden hebben. En weet je, het houdt gewoon op bij Christus, het evangelie en het kruis. Meer kun je niet zeggen. Je zegt, “Ga naar huis en mediteer eenvoudig op het kruis. Overdenk Christus en het evangelie.”
Ik hoorde ooit een getuigenis van een vrouw die Jehova Getuige was geweest, ze zei dat ze op punt stond zelfmoord te plegen omdat ze niet genoeg werken kon doen om haarzelf de zekerheid te geven die ze dacht nodig te hebben. Maar voor ze zelfmoord zou plegen —het was op een Goede Vrijdagavond — vertelde iemand haar dat ze het Evangelie van Lukas moest lezen.
Ze knielde neer voor haar bed, en ze begon het hele Evangelie van Lukas te lezen. Dit was voordat ze zelfmoord zou plegen, dit was haar laatste hoop. En toen ze bij de laatste hoofdstukken kwam, waar Christus aan het kruis een dief vergeeft en zegt: “Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen” werd de vrouw gebroken. En ze getuigde de volgende Paasmorgen van de uitwerking die het had door op Christus kruisiging te zien, wat haar gered had uit haar suïcidale tekort aan zekerheid. Al haar zelfonderzoek en werken konden niet doen wat het aanschouwen van Christus kon doen.
Kun je te veel gericht zijn op jezelf voor de zekerheid van je verlossing? Ja, dat kan. Je kunt gefixeerd raken op je zelf, wat niet de uitwerking zal hebben die je zoekt. Een persoon die zijn motieven telkens analyseert, analyseert telkens zijn ijver, “Ben ik lauw en zal ik uit Zijn mond gespuugd worden?” Maar ook het telkens analyseren van hun leerstellige duidelijkheid zal dat wat ze zoeken verslaan.
De reden daarvoor is dat we de zekerheid niet krijgen door in de spiegel te kijken. We krijgen onze zekerheid hoofdzakelijk door op Christus te zien en de volheid van Zijn werk aan het kruis.
Dat wil niet zeggen dat we onszelf niet geestelijk moeten onderzoeken, want 2 Korinthe 13:5 zegt dat we onszelf moeten onderzoeken om te weten of we in het geloof zijn. En het hele boek Johannes is geschreven om ons geloof te onderzoeken zoals “Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde.”
Maar als je jezelf dan onderzocht hebt, gezien hebt wat er te zien viel, in berouw afgekeerd hebt van de zonde en moed geput hebt uit de kleinste bewijzen van genade, wat moet je dan nog meer doen? Je krijgt niet hoofdzakelijk zekerheid van zo’n glimp. Doe wat hier nodig is te doen. Doe je geestelijke werk en richt je ogen dan op de hoopgevende beloften.
Romeinen 15:4 zegt, “Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de Schriften de hoop zouden behouden.” Dus je krijgt je verlangen op hoop vervuld door geworteld te raken in de Schrift, in het bijzonder in het middelpunt van de Schrift, wat het kruis van onze Heere Jezus Christus is. Door op Christus te zien worden we opgewekt om de toereikendheid van Zijn werk voor zondaren te voelen.
“Wij allen nu, die met onbedekt gezicht (vroeger lazen de Israëlieten de Schrift met bedekt gezicht) de heerlijkheid van de Heere als in een spiegel aanschouwen, worden van gedaante veranderd naar hetzelfde beeld, van heerlijkheid tot heerlijkheid, zoals dit door de Geest van de Heere bewerkt wordt.” Zegt Paulus in 2 Korinthe 3:18. En we zien de heerlijkheid van God, als we verder lezen in 4:6 in de wetenschap van het evangelie van de heerlijkheid van God in het aangezicht van Christus.
Dus door onze gedachten en harten voornamelijk te richten op het middelpunt van de Bijbel — Christus kruisiging, regering en de versterking van rechtvaardigheid die we buiten onszelf hebben door het geloof alleen. Dit glorieuze middelpunt van het evangelie is waar hoop wordt gewekt, wordt bewaard, wordt ontstoken en waar de zekerheid in stand wordt gehouden.
Ik ga vaak met mensen om die, wanneer ik ze leidt door de stappen van zekerheid, bij me terug komen met vragen als, “Maar dit, maar dat enz.” Altijd bedenken ze wel een andere reden waarom ze geen zekerheid zouden hebben. En weet je, het houdt gewoon op bij Christus, het evangelie en het kruis. Meer kun je niet zeggen. Je zegt, “Ga naar huis en mediteer eenvoudig op het kruis. Overdenk Christus en het evangelie.”
Ik hoorde ooit een getuigenis van een vrouw die Jehova Getuige was geweest, ze zei dat ze op punt stond zelfmoord te plegen omdat ze niet genoeg werken kon doen om haarzelf de zekerheid te geven die ze dacht nodig te hebben. Maar voor ze zelfmoord zou plegen —het was op een Goede Vrijdagavond — vertelde iemand haar dat ze het Evangelie van Lukas moest lezen.
Ze knielde neer voor haar bed, en ze begon het hele Evangelie van Lukas te lezen. Dit was voordat ze zelfmoord zou plegen, dit was haar laatste hoop. En toen ze bij de laatste hoofdstukken kwam, waar Christus aan het kruis een dief vergeeft en zegt: “Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen” werd de vrouw gebroken. En ze getuigde de volgende Paasmorgen van de uitwerking die het had door op Christus kruisiging te zien, wat haar gered had uit haar suïcidale tekort aan zekerheid. Al haar zelfonderzoek en werken konden niet doen wat het aanschouwen van Christus kon doen.
