William Cowper

Maar Cowper was niet altijd zo’n vruchtbare liedschrijver. Eens worstelde hij zelf met depressiviteit en ontmoediging, al vanaf dat hij klein was. Toen hij zes jaar oud was, werd hij, kort nadat zijn lieve moeder overleed, naar een internaat gestuurd.

Nadat hij het internaat verlaten had, probeerde Cowper zichzelf meerdere malen van het leven te beroven. Iemand vroeg eens, “Hoe kan iemand die door zelfmoord zijn eigen leven wilde nemen, die zo vatbaar was voor depressie en ontmoediging en een groot deel van zijn leven in een psychiatrisch ziekenhuis was opgenomen toch zo door God gebruikt worden?”

Licht in het dal

Soms vergeten we dat in het dal — in de moeilijkheden, de strijd en  de zwakheden — God vaak het meest verheerlijkt wordt. Ja, het was in het psychiatrisch ziekenhuis dat William Cowper tot geloof kwam. Onder de zorg van een godvrezende dokter, dokter Cotton. Die gaf hem een Bijbel en over de dag dat hij de Heere Jezus en de vrede die alle verstand te boven gaat, leerde kennen, schrijft hij:

“De tijd vol geluk die mij van mijn boeien zou verlossen en mij een ruime toegang zou geven tot de vrije genade van God in Jezus Christus, was nu aangebroken. Ik liet me in de stoel bij het raam neervallen en toen ik daar de Bijbel zag durfde ik die weer te openen voor troost en onderwijs. Het eerst wat ik las was: ‘Want allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God, en 

worden om niet gerechtvaardigd door Zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. Hem heeft God openlijk aangewezen als middel tot verzoening, door het geloof in Zijn bloed. Dit was om Zijn rechtvaardigheid te bewijzen…’ (Romeinen 3:23-35). Onmiddellijk ontving ik kracht om dit te geloven, en de stralen van de Zon der Gerechtigheid vielen op mij. Ik zag dat de verzoening die Hij gebracht had, genoeg was. Ik zag dat mijn vergeving verzegeld was met Zijn bloed en ik zag heel de volheid en volkomenheid van Zijn rechtvaardiging. Op dat moment geloofde ik het Evangelie en nam het aan.”

Voor de schuldigste

Vanaf die dag was William Cowper nooit meer dezelfde. Dat prachtige vers in Romeinen 3 werd krachtig gebruikt om hem tot geloof in de Verlosser te brengen. Later merkte hij op:

“Het argument van dat geweldige vers is niet te onweerstaanbaar. Als Gods liefde zo groot is om in zo’n Verlosser te voorzien, hoe zou Hij dan de veroordeling van de schuldigste verlangen? Als de genade van God zo vrij uitgestort is in rechtvaardigende kracht, hoe kan er dan iemand zonder hoop zijn? En als God zo verlangd naar de verlossing van mensen dat Hij deze verzoening zo onderstreept, benadrukt, uitlegt en op de voorgrond stelt, waarom zou de meest schuwe ziel zich dan terugtrekken in angst?”

Moge God jou bange ziel vandaag in Zijn genade bemoedigen.

Er is een bron waar heilig bloed
De zondaars overstroomt.
En die nog steeds de wond’ren doet
En onze tranen droogt

O, Lam van God, Uw kostbaar bloed
Stroomt vrij en houdt haar kracht
Giet uit Uw Geest in volle gloed
Door wie Uw bloed mij raakt

Refrein
Voor mij stroomd’ eens Uw kostbaar bloed
Uit Uw doorstoken zij
Daardoor ben ik met God verzoend
Want U stierf ook voor mij

Ook ik was eens in zondenood
Toen was daar Jezus bloed
Dus juich ik ook tot na de dood
Van Zijn genadevloed

Dit bloed zal ook mijn leven lang
De bron zijn van mijn rust
Het blijft mijn eeuw’ge lofgezang
Straks aan de hemelkust.