Heb je naaste lief als jezelf (Leviticus 19:18)

Dit is goed om te weten. Als je dit hoort moet je beseffen dat er in het boek Leviticus allerlei wetten gegeven worden die specifiek betrekking hebben op het Gods volk in het Oude Testament die niet op dezelfde manier betrekking hebben op Gods volk in het Nieuwe Testament. Hoe weten we dan welke wetten nog wel voor ons gelden? Daarvoor moeten we altijd naar het Nieuwe Testament kijken om te zien welke wetten er onder het Nieuwe Verbond herhaald of gegeven zijn. In het Nieuwe Testament zien we wat God ons vandaag gebiedt. Als we iets herhaald zien in het Nieuwe Testament wat we ook in Leviticus zien, dan weten we dat dat ook op ons van toepassing is.

Maar er zijn allerlei rituele wetten die specifiek betrekking hebben op het Oud Testamentische offersysteem wat in het Nieuwe Testament niet herhaald wordt. Zo weten we dat we die dingen niet hoeven te doen. Dat is goed om te onthouden als je het boek Leviticus leest. Je moet beseffen dat niet alle wetten voor Gods volk toen op dezelfde manier gelden voor Gods volk nu. Daarvoor zoeken we altijd naar datgene wat in het Nieuwe Testament herhaald wordt.

Hier in Leviticus 19:18 zien we een duidelijk voorbeeld van een gebod wat in het Oude Testament gegeven is en in het Nieuwe Testament herhaald wordt. “U moet uw naaste liefhebben als uzelf.” Het wordt door Jezus zelfs herhaald als het tweede grootste gebod. Allereerst zegt Jezus, “U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw kracht en met heel uw verstand.” En het tweede wat Jezus zegt, en zelfs gelijk is aan het eerste is, “U zult uw naaste liefhebben als uzelf” (Mattheüs 22:37-39). Dit is belangrijk, denk hierover na en pas dit toe op je leven. Als we nadenken in Leviticus over heiligheid, over hoe we rein en zuiver moeten zijn voor een heilige God en voor elkaar, dan denken we vaak allereerst aan de dingen die we niet moeten doen. Vermijd dit, vlucht voor dat. We denken dat heiligheid betekent dat we onbevlekt blijven van deze zonden en verleidingen in de wereld. En dat is zeker waar. Er zijn veel dingen die we moeten vermijden, waar we voor moeten wegvluchten.

Maar hier zien we een voorbeeld waar heiligheid niet bepaald wordt door wat we niet doen maar door wat we wel doen. Heiligheid wordt hier niet gedefinieerd door het vermijden van iets maar door het zoeken van iemand, onze naaste, om te zoeken naar manieren waarop we onze naaste lief kunnen hebben, zoals we onszelf liefhebben. Om de noden van onze naaste prioriteit te geven zoals we onze eigen noden prioriteit geven. Om op hun belangen te letten alsof het onze eigen belangen zijn. Om ons leven te geven voor onze naaste zoals we ons leven voor onszelf zouden geven. Dit zien we in de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan.

We worden omringd door naasten, door mensen naast ons, om ons heen, in nood. En God roept ons op om Zijn liefde voor hen te weerspiegelen, om anderen lief te hebben zoals we onszelf liefhebben. Denk erover na hoeveel je jezelf liefhebt. We hebben onszelf zo lief dat we ’s morgens opstaan en wat eten zoeken, om onszelf te verzorgen. En als we ziek worden doen we er alles aan om er achter te komen hoe weer beter kunnen worden. We zijn voortdurend met onszelf bezig en gewoon natuurlijk aangelegd om onszelf zorgen te maken over onszelf. En het revolutionaire bevel hier in Leviticus 19:18 is om anderen zó lief te hebben.

Als we dus nadenken over heiligheid, laten we er dan voor zorgen dat we niet alleen denken aan de dingen die we moeten vermijden, waarvoor we moeten vluchten. Ja, dat is zeker een groot onderdeel van onze heiligheid. Maar laten we ook nadenken over het zoeken naar mensen en het geven van ons leven voor hen. Dit is echte heiligheid: Anderen liefhebben door je bezig te houden met hun belangen. Je leven geven om anderen in nood te dienen. Dat is heiligheid.