Laat de kinderen bij Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God. (Markus 10:14)
Laat de kinderen bij Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God. (Markus 10:14)
Het grootste struikelblok voor kinderen in de eredienst zijn ouders die niet van aanbidding (zingen en de verkondiging van Gods Woord) houden. Ze houden er niet van. Kinderen voelen het verschil tussen plicht en genieten. Ze weten het als hun vader daar graag is.
Het is dus de eerste en meest belangrijke taak van ouders om verliefd te worden op het aanbidden van God. Kinderen voelen het aan als je daar bent omdat het moet of omdat je gedwongen bent, ze weten het als de reden anders is dan “Ik wil daar graag zijn.” Dan zullen ze het diep vanbinnen haten, net zoals jij het haat. Je kunt niet geven wat je niet bezit. En je wilt dat je kinderen dit opvangen. Je wilt dat ze echte aanbidding opvangen. Echte, oprechte en hartelijke aanbidding is het meest waardevolle in de menselijke ervaring, denk daaraan. De uiteindelijke gevolgen van 650 erediensten, die doorgebracht zijn met vader en moeder in echte gemeenschap met God en Zijn volk, zijn onberekenbaar voor kinderen tussen de 4 en de 17 jaar.
Het is de bedoeling dat kinderen de liefde voor het aanbidden van God opvangen doordat ze hun vader en moeder week na week zien genieten. Wat zouden de gevolgen zijn na twaalf jaar als kinderen hun vader met zijn gezicht in zijn handen zagen tijdens het voorspel? Wat zouden de gevolgen zijn als ze hun vader en moeder zagen stralen van vreugde terwijl ze de lof van God zongen? Denk daar eens aan. Miljoenen kinderen zien hun ouders nooit zingen, laat staan liederen van vreugde in een grote God. Ik denk echt dat er iets mis is wanneer ouders hun kinderen in de jaren waarin ze het meest gevormd worden met andere kinderen en volwassenen zetten om hun houding en gedrag in aanbidding te vormen in plaats dat ze daar bij hen zijn om hen te vormen. Waarom zouden ouders niet ijverig zijn om hun kinderen de enorme waarde te laten zien die zij hechten aan vreugdevolle eerbied in de aanwezigheid van de almachtige God?
Natuurlijk is het te moeilijk voor hen. Het hoort te moeilijk te zijn voor hen. Ze zijn beginners. Ook hun moedertaal is te moeilijk voor hen als ze net geboren zijn. We zeggen ook niet: Laten we ze bij de andere kinderen zetten, in hun eigen situatie en beperkingen zodat ze een paar woorden kunnen begrijpen. Nee, we dompelen ze elke dag onder in hun moedertaal waarvan ze 90% niet begrijpen in de hoop en verwachting dat ze opgroeien en hun moedertaal met vreugde spreken. Lang voordat kinderen volkomen begrijpen wat er tijdens de eredienst gebeurt, wat er gezongen wordt en wat er gezegd wordt, nemen ze enorme hoeveelheden op van wat waardevol is.
En dit is zelfs waar als ze zeggen dat ze zich vervelen. Ze raken vertrouwd met de woorden en de muziek. De boodschap van de muziek beginnen ze te begrijpen. De vorm van de dienst begint natuurlijk te voelen. Zelfs als de preek aan hen voorbijgaat, onthouden kinderen opmerkelijke dingen, dat leert de ervaring. De inhoud van de gebeden, de liederen en de preek geven de ouders een unieke kans om hun kinderen de grote waarheden van het geloof te leren. Wat een mogelijkheid. Als de ouders maar leerden om hun kinderen vragen te stellen na de dienst en hen dingen zouden uitleggen, dat zou enorm waardevol zijn voor het groeien in de kennis van God op de lange termijn.
Er is een gevoel van plechtigheid en ontzag wat kinderen moeten ervaren in de aanwezigheid van God. Het moet voelen als een heilige moment op een heilige plek. Zo zal het waarschijnlijk niet voelen bij de kinderdienst of de crèche. En helaas zullen ze dat ook niet voelen tijdens veel erediensten van volwassenen die hoog inzetten op veel horizontaal gepraat in plaats van verticale vreugde. Het doel is om hen bewust te maken van de grootheid en majesteit van God, niet alleen Zijn goedheid en betrouwbaarheid.
Dat zijn dus wat gedachten over de waarde van het betrekken van je kinderen bij de eredienst. Er kan nog veel meer over gezegd worden, zeker ook over de soort opvoeding en discipline thuis die dit allemaal mogelijk maakt. Daarvoor kun je het artikel lezen wat ik en Noel geschreven hebben over discipline. Uiteindelijk moeten hartelijke, oprechte en liefdevolle ontmoetingen met de levende God in aanbidding het grootste verlangen zijn van het hart van de ouders. En er is geen betere plaats en geen beter moment om dit te delen met de kinderen dan wanneer ze meegaan met vader en moeder naar de eredienst.
Het grootste struikelblok voor kinderen in de eredienst zijn ouders die niet van aanbidding (zingen en de verkondiging van Gods Woord) houden. Ze houden er niet van. Kinderen voelen het verschil tussen plicht en genieten. Ze weten het als hun vader daar graag is.
Het is dus de eerste en meest belangrijke taak van ouders om verliefd te worden op het aanbidden van God. Kinderen voelen het aan als je daar bent omdat het moet of omdat je gedwongen bent, ze weten het als de reden anders is dan “Ik wil daar graag zijn.” Dan zullen ze het diep vanbinnen haten, net zoals jij het haat. Je kunt niet geven wat je niet bezit. En je wilt dat je kinderen dit opvangen. Je wilt dat ze echte aanbidding opvangen. Echte, oprechte en hartelijke aanbidding is het meest waardevolle in de menselijke ervaring, denk daaraan. De uiteindelijke gevolgen van 650 erediensten, die doorgebracht zijn met vader en moeder in echte gemeenschap met God en Zijn volk, zijn onberekenbaar voor kinderen tussen de 4 en de 17 jaar.
Het is de bedoeling dat kinderen de liefde voor het aanbidden van God opvangen doordat ze hun vader en moeder week na week zien genieten. Wat zouden de gevolgen zijn na twaalf jaar als kinderen hun vader met zijn gezicht in zijn handen zagen tijdens het voorspel? Wat zouden de gevolgen zijn als ze hun vader en moeder zagen stralen van vreugde terwijl ze de lof van God zongen? Denk daar eens aan. Miljoenen kinderen zien hun ouders nooit zingen, laat staan liederen van vreugde in een grote God. Ik denk echt dat er iets mis is wanneer ouders hun kinderen in de jaren waarin ze het meest gevormd worden met andere kinderen en volwassenen zetten om hun houding en gedrag in aanbidding te vormen in plaats dat ze daar bij hen zijn om hen te vormen. Waarom zouden ouders niet ijverig zijn om hun kinderen de enorme waarde te laten zien die zij hechten aan vreugdevolle eerbied in de aanwezigheid van de almachtige God?
Natuurlijk is het te moeilijk voor hen. Het hoort te moeilijk te zijn voor hen. Ze zijn beginners. Ook hun moedertaal is te moeilijk voor hen als ze net geboren zijn. We zeggen ook niet: Laten we ze bij de andere kinderen zetten, in hun eigen situatie en beperkingen zodat ze een paar woorden kunnen begrijpen. Nee, we dompelen ze elke dag onder in hun moedertaal waarvan ze 90% niet begrijpen in de hoop en verwachting dat ze opgroeien en hun moedertaal met vreugde spreken. Lang voordat kinderen volkomen begrijpen wat er tijdens de eredienst gebeurt, wat er gezongen wordt en wat er gezegd wordt, nemen ze enorme hoeveelheden op van wat waardevol is.
En dit is zelfs waar als ze zeggen dat ze zich vervelen. Ze raken vertrouwd met de woorden en de muziek. De boodschap van de muziek beginnen ze te begrijpen. De vorm van de dienst begint natuurlijk te voelen. Zelfs als de preek aan hen voorbijgaat, onthouden kinderen opmerkelijke dingen, dat leert de ervaring. De inhoud van de gebeden, de liederen en de preek geven de ouders een unieke kans om hun kinderen de grote waarheden van het geloof te leren. Wat een mogelijkheid. Als de ouders maar leerden om hun kinderen vragen te stellen na de dienst en hen dingen zouden uitleggen, dat zou enorm waardevol zijn voor het groeien in de kennis van God op de lange termijn.
Er is een gevoel van plechtigheid en ontzag wat kinderen moeten ervaren in de aanwezigheid van God. Het moet voelen als een heilige moment op een heilige plek. Zo zal het waarschijnlijk niet voelen bij de kinderdienst of de crèche. En helaas zullen ze dat ook niet voelen tijdens veel erediensten van volwassenen die hoog inzetten op veel horizontaal gepraat in plaats van verticale vreugde. Het doel is om hen bewust te maken van de grootheid en majesteit van God, niet alleen Zijn goedheid en betrouwbaarheid.
Dat zijn dus wat gedachten over de waarde van het betrekken van je kinderen bij de eredienst. Er kan nog veel meer over gezegd worden, zeker ook over de soort opvoeding en discipline thuis die dit allemaal mogelijk maakt. Daarvoor kun je het artikel lezen wat ik en Noel geschreven hebben over discipline. Uiteindelijk moeten hartelijke, oprechte en liefdevolle ontmoetingen met de levende God in aanbidding het grootste verlangen zijn van het hart van de ouders. En er is geen betere plaats en geen beter moment om dit te delen met de kinderen dan wanneer ze meegaan met vader en moeder naar de eredienst.
