Geliefden, laat de hitte van de verdrukking onder u, die tot uw beproeving dient, u niet bevreemden, alsof u iets vreemds overkwam. (1 Petrus 4:12)
Geliefden, laat de hitte van de verdrukking onder u, die tot uw beproeving dient, u niet bevreemden, alsof u iets vreemds overkwam. (1 Petrus 4:12)
Nu onze normale gang van zaken en ons comfort bedreigd wordt, willen we staan voor Jezus’ opdracht en willen we daarin verder gaan dan Hij ons opdraagt door van Zijn opdracht om samen te komen een opdracht te maken om met zoveel mogelijk mensen tegelijk samen te komen in een zo groot mogelijk gebouw.
Maar wie lag er wakker toen we de ruimste mogelijkheden hadden om Hem te volgen in het opnemen van ons kruis, in het opgeven van onze normale gang van zaken en ons comfort om discipelen te maken over de hele wereld zoals dit uitdrukkelijk het laatste bevel was van onze Koning? Waarom willen we verder gaan voor Jezus als het ons comfort aangaat en niet als het ons iets kost?
Samenkomen is noodzakelijk
Natuurlijk het is heerlijk en zeker ook noodzakelijk om samen te komen, zonder die gemeenschap en toerusting door broeders en zusters is het zwaar of zelfs onmogelijk om Jezus te volgen in het opnemen van ons kruis, het opgeven van onze normale gang van zaken en ons comfort om Zijn licht en leven te verspreiden in deze donkere wereld.
Maar laten we ons meer zorgen maken om de kwaliteit van onze onderlinge samenkomsten dan om de kwantiteit.
De eerste Christenen kwamen soms samen in grote groepen in de tempel, of in synagogen, dat is prachtig, maar zeker niet noodzakelijk.
Vaker nog kwamen ze samen in de huizen, in gebed en rondom Gods Woord, als priesters voor Gods aangezicht, niet in een speciaal gebouw maar in de Geest, elkaar dienend met de verschillende gaven die de Heilige Geest uitdeelt tot opbouw van Zijn lichaam in de liefde.
De juiste prioriteiten
We mogen ons in deze tijd biddend inzetten voor de mogelijkheid om veilig en verantwoord in grotere groepen samen te komen. En zeker moeten we waakzaam zijn en terechte zorgen rondom de invloed van de overheid op onze samenkomsten onderzoeken.
Maar noodzakelijker is het dat we tijdens deze samenkomsten, in het groot of in het klein, vervuld met de Heilige Geest, met onze verschillende gaven, elkaar toerusten om dagelijks ons kruis op te nemen, onze normale gang van zaken en ons comfort op te geven om waar Jezus ons ook roept Zijn licht en leven te verspreiden.
Zodat “de hitte van de verdrukking onder ons, die tot onze beproeving dient, ons niet bevreemd, alsof ons iets vreemds overkomt. Maar dat we ons verblijden naar de mate waarin we gemeenschap hebben aan het lijden van Christus, opdat we ons ook in de openbaring van Zijn heerlijkheid mogen verblijden en verheugen.” (1 Petrus 4:12-13)
Nu onze normale gang van zaken en ons comfort bedreigd wordt, willen we staan voor Jezus’ opdracht en willen we daarin verder gaan dan Hij ons opdraagt door van Zijn opdracht om samen te komen een opdracht te maken om met zoveel mogelijk mensen tegelijk samen te komen in een zo groot mogelijk gebouw.
Maar wie lag er wakker toen we de ruimste mogelijkheden hadden om Hem te volgen in het opnemen van ons kruis, in het opgeven van onze normale gang van zaken en ons comfort om discipelen te maken over de hele wereld zoals dit uitdrukkelijk het laatste bevel was van onze Koning? Waarom willen we verder gaan voor Jezus als het ons comfort aangaat en niet als het ons iets kost?
Samenkomen is noodzakelijk
Natuurlijk het is heerlijk en zeker ook noodzakelijk om samen te komen, zonder die gemeenschap en toerusting door broeders en zusters is het zwaar of zelfs onmogelijk om Jezus te volgen in het opnemen van ons kruis, het opgeven van onze normale gang van zaken en ons comfort om Zijn licht en leven te verspreiden in deze donkere wereld.
Maar laten we ons meer zorgen maken om de kwaliteit van onze onderlinge samenkomsten dan om de kwantiteit.
De eerste Christenen kwamen soms samen in grote groepen in de tempel, of in synagogen, dat is prachtig, maar zeker niet noodzakelijk.
Vaker nog kwamen ze samen in de huizen, in gebed en rondom Gods Woord, als priesters voor Gods aangezicht, niet in een speciaal gebouw maar in de Geest, elkaar dienend met de verschillende gaven die de Heilige Geest uitdeelt tot opbouw van Zijn lichaam in de liefde.
De juiste prioriteiten
We mogen ons in deze tijd biddend inzetten voor de mogelijkheid om veilig en verantwoord in grotere groepen samen te komen. En zeker moeten we waakzaam zijn en terechte zorgen rondom de invloed van de overheid op onze samenkomsten onderzoeken.
Maar noodzakelijker is het dat we tijdens deze samenkomsten, in het groot of in het klein, vervuld met de Heilige Geest, met onze verschillende gaven, elkaar toerusten om dagelijks ons kruis op te nemen, onze normale gang van zaken en ons comfort op te geven om waar Jezus ons ook roept Zijn licht en leven te verspreiden.
Zodat “de hitte van de verdrukking onder ons, die tot onze beproeving dient, ons niet bevreemd, alsof ons iets vreemds overkomt. Maar dat we ons verblijden naar de mate waarin we gemeenschap hebben aan het lijden van Christus, opdat we ons ook in de openbaring van Zijn heerlijkheid mogen verblijden en verheugen.” (1 Petrus 4:12-13)
Bid daarvoor, bereid elkaar daarop voor, zodat vervolging geen frustratie maar blijdschap oproept en de zachtmoedigheid van het Lam zichtbaar wordt door ons.
