Dag 20: Indo-Maleisië

De meeste landen (Behalve Brunei, een Islamitische republiek) zijn seculier en bieden godsdienstvrijheid. Maar in Maleisië en Indonesië, waar Moslims de meerderheid vormen, groeit de druk van Moslims om ervoor te zorgen dat de Islam dominant blijft. Veel Islamisten dringen de Sharia-wetgeving op en proberen dat iedereen deze wetgeving naleeft, ook al wordt deze wet nu alleen nog maar op Moslims toegepast.

In de Filippijnen verzetten de Islamitische Moro-volken zich al 500 jaar tegen de niet-islamitische heerschappij. Islamitische opstandelingen vechten voor een Islamitische staat in Mindanao. Het conflict is bloedig. Hoewel er soms een fragiele vrede heerst, blijft de regering Islamitische opstandelingen bestrijden.

Met groeiende economieën en snelgroeiende bevolkingsgroepen in de regio, is het voor velen een worsteling om een manier van leven te vinden, kinderen op te voeden en een toekomst voor het gezin te verzekeren.

Bovendien worden mensen in regio waar Moslims in de meerderheid zijn steeds meer geconfronteerd met vijandelijkheden terwijl ze een lange traditie hadden waarin ze harmonieus samenleefden ondanks de religieuze verschillen. Minderheden voelen steeds meer de druk van religieuze intolerantie. Vaak worden Christenen en andere religieuze minderheden onderdrukt door Moslims.

De soenitische Islam domineert de regio. Er zijn nog een aantal andere versies van Islam, maar dat is minder dan 1% in deze regio.

Er zijn twee belangrijke verschillende variaties van soenitische Moslims. Volksmoslims praktiseren Islam erg losjes en houden vast aan traditionele boeddhistische, hindoeïstische en animistische overtuigingen en gebruiken. Hun versie van Islam heeft maar hele dunne banden met degenen die historische en orthodoxe Islam volgen.

In het verleden stonden zowel Indonesië en Maleisië bekend om hun hoge mate van interreligieuze en interculturele tolerantie. Helaas verdwijnt deze tolerantie op veel plekken omdat orthodoxe Moslims hun interpretatie van Islam op hun medeburgers willen leggen die traditioneel Volksmoslims zijn.

In de afgelopen decennia hebben deze orthodoxe Moslims geprobeerd om deze Volksmoslims in overeenstemming te brengen een striktere naleving van de orthodoxe soenitische Islam. De opwekkingversie van Islam, die meestal geïmporteerd wordt vanuit het Midden-Oosten, leidt tot toenemende spanningen tussen deze twee uitingen van Islam in de vele Moslimgemeenschappen in Indo-Maleisië.

De Filippijnen en Oost-Timor zijn bijna volledig Christelijk. In Maleisië, Indonesië en Brunei zijn de Moslims in de meerderheid.

In Maleisië is 10% van de bevolking Christelijk en deze Christenen zijn vooral Chinees.

Van etnische Maleisiërs wordt verwacht dat ze Moslim zijn en zij mogen de Islam niet verlaten. Ondanks een vrij open multireligieuze samenleving, is er maar weinig vrijheid van godsdienst voor Maleisische Moslims. Er zijn kleine samenkomsten van Maleisische gelovigen in huisgemeenten, maar er zijn geen duidelijke bewegingen tot Christus onder de Maleisische Moslims.

In Indonesië is ook ongeveer 10% van de bevolking Christelijk. Er zijn veel megakerken en grote denominaties. In de afgelopen decennia zijn er steeds meer Christenen uitgegaan om Moslims te bereiken. Er zijn veel kleine groepen gelovigen door het hele land en er zijn berichten dat er talloze kerken geplant worden.

Omdat radicaal-Islamitische groepen Indonesië willen veranderen in een strikt Islamitisch land wordt er, naast de druk vanuit de familie en gemeenschap, ook vanuit de overheid druk uitgeoefend op degenen die Christus willen volgen.

• Bid dat Moslims hun huis en hart zullen openen voor volgelingen van Jezus.
• Bid om bovennatuurlijke openbaringen van Jezus in dromen en visioenen en genezingen.
• Bid dat de grote regionale Christelijke bevolking geïnspireerd worden om Moslims te bereiken.