Spreek tegen je tranen

Er is niets verdrietig aan het zaaien van zaad. Het kost niet meer werk dan oogsten. De dagen kunnen mooi zijn. Er kan grote hoop op oogst zijn.

Toch spreekt deze psalm van “met tranen zaaien.” Er staat “Wie het zaad draagt en dat zaait, gaat al wenend zijn weg.” Waarom wenen ze dan?

Ik denk niet het is omdat zaaien verdrietig zou zijn, of omdat het moeilijk zou zijn. Ik denk dat de reden niets met zaaien te maken heeft. Zaaien is gewoon het werk wat gedaan moet worden, ook al zijn er dingen in ons leven die ons doen huilen.

De gewassen wachten niet terwijl wij ons verdriet eindigen of onze problemen oplossen. Als we de volgende winter willen eten, moeten we uitgaan in het veld en het zaad zaaien of we nu huilen of niet. Als je dat doet, is de belofte van deze psalm dat je “met gejuich zal maaien.” Je zult “zeker terugkomen met gejuich, en je schoven dragen.” Niet omdat de tranen van het zaaien de vreugde van het oogsten produceren, maar omdat het pure zaaien oogsten produceert, en dit moet je onthouden, zelfs wanneer je geneigd bent het zaaien op te geven.

Dus hier is de les: Wanneer er eenvoudige, duidelijke dingen gedaan moeten worden, en je bent vol verdriet, en de tranen stromen makkelijk, ga je gang en doe die dingen onder tranen. Wees realistisch. Zeg tegen je tranen: “Tranen, ik voel je. Je zorgt er voor dat ik het leven wil stoppen. Maar er moet een veld ingezaaid worden (een vaat gewassen, een auto gerepareerd of een preek geschreven worden).”

Zeg dan op grond van Gods Woord: “Tranen, ik weet dat jullie niet altijd zullen blijven. Juist het feit dat ik gewoon mijn werk doe (met tranen en al) zal uiteindelijk een oogst van zegen brengen. Ga dus je gang en stroom als je moet. Maar ik geloof (ik zie het nog niet en voel het ook nog niet helemaal) — ik geloof dat het eenvoudige werk van mijn zaaien schoven van oogst zullen brengen. En je tranen zullen blijdschap worden.”