Specifieke instructies (Exodus 27:1)

Wat interessant is aan dit vers, samen met alle verzen in hoofdstuk 27, is dat het zulke specifieke instructies bevat voor de bouw van de Tabernakel, waar God Zijn volk zou ontmoeten. We lezen dat het altaar vijf el lang moet zijn en vijf el breed. Het altaar moet vierkant worden, met een hoogte van drie el. Alles in de Tabernakel wordt op deze specifieke manieren omschreven. Als we zulke verzen lezen, zijn we geneigd om te denken, “Oké, wat heeft dit met mijn leven te maken?” Want, natuurlijk weten we, op grond van het Nieuwe Verbond, dat we geen nieuwe Tabernakel mogen en hoeven maken. Dus wat kunnen wij hiermee? Wat kunnen wij hiervan leren?

Ik wil je bemoedigen, dit heeft ons zoveel te leren! God schrijft het tot in de details voor, van de afmetingen tot het houtsoort, omdat Hij de manier waarop Hij aanbeden en benaderd wil worden erg belangrijk vindt. Nee, het is zeker niet hetzelfde als we in het Nieuwe Testament komen. Maar denk na over je persoonlijke gemeenschap met God en over de samenkomsten van de gemeente om te aanbidden. Besef dat je, in zekere zin, niet de vrijheid hebt om God te aanbidden zoals jij dat wilt, op onze eigen voorwaarden. God vindt de manier waarop we Hem aanbidden erg belangrijk en daarom maakt Hij ons ook duidelijk hoe we Hem moeten aanbidden.

Als de gemeente samenkomt doen we bepaalde dingen niet zomaar omdat we besloten hebben dat dat een goed idee was. De verkondiging van het Woord, de prediking van het Woord, moet centraal staan als de gemeente samenkomt, want dat heeft Hij gezegd. Daarom volhardden de eerste gemeenten “in de leer van de apostelen.” Dit is ons opgedragen, om het Woord te verkondigen (Mattheüs 28:19b). En hier moeten ouderlingen, herders en opzieners toe in staat zijn (1 Timotheüs 3:2b) Het is daarom niet alleen een culturele gewoonte dat er iemand opstaat, dat een herder opstaat, om Gods Woord te verkondigen. God heeft dat voorgeschreven.

We zingen psalmen, lofzangen en geestelijke liederen voor elkaar. De Bijbel heeft ons dat opgedragen (Efeze 5:19; Kolossenzen 3:16). Dat is een deel van de reden waarom we zingen. En we vinden zelfs een liedboek in de Bijbel, de Psalmen. We bidden. God roept ons op om onszelf te vernederen in gebed. We zien dit door de hele Bijbel en daarom moet gebed ook een belangrijke plek hebben als we als gemeente samenkomen om te aanbidden. Zelfs specifieke dingen, zoals het Avondmaal dat we vieren, heeft Jezus voor ons ingesteld als een centraal onderdeel van onze aanbidding. En de doop, waarin mensen zich in het openbaar met Christus vereenzelvigen door de belijdenis van hun geloof in Hem, als een bewijs en illustratie van het Evangelie.

Denk na over deze dingen in onze aanbidding en besef, als je zondag weer samenkomt met je gemeente, dat we niet de vrijheid hebben om God maar wat luchthartig en slordig te aanbidden zoals wij dat willen. We komen samen om te doen waartoe God ons oproept in aanbidding, wetend dat het leven brengt, net zoals al Zijn andere geboden, regels en wetten leven brengen.

Maar ook in je persoonlijke tijd met de Heer, ik hoop dat je dat onophoudelijk elke dag weer doet, dat je tijd doorbrengt met God. God heeft je geroepen om met Hem tijd door te brengen in gebed. Als het gaat om het belijden van je zonden, het aanbidden en vereren, als het gaat om dankzegging, verzoeken en voorbede, heeft God voorschreven hoe dat moet.