Willen we doen wat Gods Woord van ons vraagt, zelfs als we dan al onze eigen plannen moeten heroverwegen, zelfs als we dan iets heel anders moeten doen dan we geneigd zijn te doen?

Wanneer er in ons leven iets zichtbaar wordt van het lijden van Christus, van volharding in verdrukking. Dan zullen er zeker vragen komen en dan moeten we spreken. Zo werkt de verdrukking van Gods volk samen met de verkondiging van het Evangelie.

Het oordelen van de verborgen voornemens van het hart en het wijzen op de zonde ligt soms dicht bij elkaar. Daarom moeten we niet te snel oordelen.

Hoe zien we op Jezus? Zoals we zo vaak op de omstandigheden zien.

Want wij weten dat de wet geestelijk is, maar ik ben vleselijk,  verkocht onder de zonde. Wat ik namelijk teweegbreng, doorzie ik niet,  want niet wat ik wil, dat doe ik, maar wat ik haat, dat doe ik. (Romeinen 7:14-15)

Paulus lijkt zich tegen te spreken in de Romeimenbrief als hij eerst zegt dat zijn oude mens gestorven is (h6) en vervolgens dat hetgeen ik niet wil dat doe ik (h7). Hoe zit dit?

We corrigeren wat er aan het beeld van God en wat Hij geopenbaard heeft, scheef is gegroeid. Soms spreken we meer over oordeel, soms meer over redding.

Hoe voller je van bent van de Heere, hoe minder je verlangt naar de wereld.

Het Christelijke leven is geen religieuze plicht. Het is volkomen genieten van God. God geeft ons een hart om Hem te kennen.