Ongeboren maar wedergeboren

Het kind is gered als het net als ons door de dood wordt weggerukt, maar niet op grond van rituelen en ceremoniën, ook niet door de wil van mensen. Op welke grond geloven we dan dat het kind gered is? Het is gered omdat het uitverkoren is. We geloven dat binnen het bereik van de verkiezing, in het levensboek van het Lam, miljoenen zielen geschreven staan die zich maar even op aarde getoond hebben en daarna hun vleugels uitgeslagen hebben voor de hemel.

Ook zijn ze gered omdat ze verlost zijn door het kostbare bloed van Jezus Christus. Hij die Zijn bloed vergoot voor heel Zijn volk, kocht hen met dezelfde prijs waarmee Hij hun ouders kocht. Ze zijn gered omdat Christus hun borg was, Hij leedt in hun plaats.

Ze zijn, nogmaals, ook niet gered zonder wedergeboorte, want “als iemand niet opnieuw geboren wordt, kan hij het Koninkrijk van God niet zien” (Johannes 3:3). Ongetwijfeld herschept de Geest van God op een mysterieuze manier de ziel van het kindje. Het komt in heerlijkheid en krijgt deel aan de erfenis van de heiligen in het licht.

Dat dit mogelijk is laat de Schrift zien. Johannes de Doper was vervuld met de Heilige Geest vanaf de moederschoot. Dit lezen we ook van Jeremia. En van Samuel lezen we dat hij al geroepen was toen hij nog maar heel klein was.

Daarom geloven we dat God — die niet uit de wil van het vlees en ook niet uit de wil van een man maar door de mysterieuze bemiddeling van Zijn Heilige Geest werkt — het kindje maakt als een nieuwe schepping in Christus, voordat het verstand kan werken. Vervolgens gaan ze in, in de rust die “overblijft voor Gods volk.”