Een rustdag is genade

Ik ben niet onder de wet, daarom houd ik deze dag. Niet de zevende dag maar de eerste dag van de week, de dag waarop mijn Verlosser opstond uit de dood. Ik houd die niet uit wet maar uit genade. Ik houd die niet uit slaafse verplichting, niet als een dag waarop ik gebonden en tegen mijn wil op allerlei manieren beperkt wordt maar als een dag waarop ik met heilig plezier God mag dienen en Hem voor Zijn troon mag aanbidden.

De Sabbat is voor de Joden een taak. De dag van de Heere van de Christen, de eerste dag van de week, is voor hem een vreugde, een dag van rust, vrede en dankzegging. En als jij, Christen, ernstig alle afleiding verdrijft zodat je op die dag goed kunt rusten zal dat goed zijn voor je lichaam en je ziel. Het zal mentaal en geestelijk goed zijn en het zal tijdelijk en eeuwig goed zijn.

Laat me je een tweede reden geven. Je zult merken dat je je werk de andere dagen van de week veel beter zult doen wanneer je goed rust kunt nemen door alle kwade gedachten weg te doen door God te aanbidden. Als je een slechte zondag hebt gehad, zul je ook een slechte week hebben. Maar als je een goede dag gerust hebt, zal je ziel het de hele week goed hebben. Niet dat je die week geen problemen zult hebben, dat zou niet goed voor je zijn maar je bent die week nooit zonder genade. Ook zul je maandag niet zonder vrede zijn als je op zondag vrede hebt gehad.

De oude Puriteinen noemden de eerste dag van de week marktdag. “Dit is onze marktdag en als we vandaag maar een beetje winst maken zullen we het de andere dagen mager hebben. Maar als onze manden goed volgeladen worden, hebben we reden om te zeggen: “Mijn ziel is als met vet en overvloed verzadigd geworden en laat mijn mond roemen met vrolijk zingende lippen” (Psalm 63:6, EV). Je zult merken dat je vrede die week als een rivier zal zijn en je gerechtigheid als de golven van de zee.