Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo’n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt. (Hebreeën 12:1)
Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo’n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt. (Hebreeën 12:1)
Seks met jezelf neemt de begeerte — die goed is en ons uit onszelf haalt om onze eigen persoonlijkheid in een ander te volmaken en te vervullen (en uiteindelijk in kinderen en kleinkinderen) — en keert die terug naar binnen.
Dit is het kwaad van seks met jezelf: Het stuurt je terug in de gevangenis van jezelf waar je een harem aan denkbeeldige vrouwen houdt. En dit harem, als je daaraan hebt toegegeven, weerhoudt je er uiteindelijk van om uit jezelf te komen en verenigd te worden met een echte vrouw.
Want het harem is altijd toegankelijk, altijd onderdanig, ze vragen geen opoffering of aanpassing, je kunt hen erotische en psychologische aantrekkelijkheden geven die geen echte vrouw kan evenaren.
Door deze schaduwbruiden wordt je altijd aanbeden en ben je altijd de perfecte minnaar. Er wordt niets gevraagd van je onzelfzuchtigheid en je trots en bewondering voor jezelf wordt nooit gedood.
Uiteindelijk zijn denkbeeldige vrouwen het middel waardoor je jezelf meer en meer aanbidt. Het belangrijkste in dit leven is dat je uit jezelf komt, uit die kleine donkere gevangenis van egoïsme waarin je geboren bent, om God te kennen als het middelpunt van je bestaan en om je van daaruit te geven voor anderen. Alles wat dit kan verhinderen moet vermeden worden.
Seks met jezelf neemt de begeerte — die goed is en ons uit onszelf haalt om onze eigen persoonlijkheid in een ander te volmaken en te vervullen (en uiteindelijk in kinderen en kleinkinderen) — en keert die terug naar binnen.
Dit is het kwaad van seks met jezelf: Het stuurt je terug in de gevangenis van jezelf waar je een harem aan denkbeeldige vrouwen houdt. En dit harem, als je daaraan hebt toegegeven, weerhoudt je er uiteindelijk van om uit jezelf te komen en verenigd te worden met een echte vrouw.
Want het harem is altijd toegankelijk, altijd onderdanig, ze vragen geen opoffering of aanpassing, je kunt hen erotische en psychologische aantrekkelijkheden geven die geen echte vrouw kan evenaren.
Door deze schaduwbruiden wordt je altijd aanbeden en ben je altijd de perfecte minnaar. Er wordt niets gevraagd van je onzelfzuchtigheid en je trots en bewondering voor jezelf wordt nooit gedood.
Uiteindelijk zijn denkbeeldige vrouwen het middel waardoor je jezelf meer en meer aanbidt. Het belangrijkste in dit leven is dat je uit jezelf komt, uit die kleine donkere gevangenis van egoïsme waarin je geboren bent, om God te kennen als het middelpunt van je bestaan en om je van daaruit te geven voor anderen. Alles wat dit kan verhinderen moet vermeden worden.
Masturberen is vertaalt als seks met jezelf zodat je schrikt van de werkelijkheid die soms door ingewikkelde woorden wordt verborgen
