Uitgestelde bevrijding

In deze tijd redt God Zijn volk soms van kwaad. Niet van elk kwaad. Dat is geruststellend om te weten, anders zouden we uit het kwaad dat ons geschied concluderen dat Hij ons is vergeten en afgewezen heeft.

Wordt dus bemoedigd door de eenvoudige herinnering dat in Handelingen 16:19—25, Paulus en Silas niet bevrijdt waren, pas in de verzen 25—26 werden ze bevrijdt.

Eerst, geen bevrijding:

“Zij grepen Paulus en Silas en sleurden hen mee naar de markt, voor de stadsbestuurders.” (v. 19)
“En de magistraten rukten hun de kleren af.” (v. 22)
“En gaven bevel hen met stokken te slaan.” (v. 22)
“En hij zette hun voeten vast in het blok.” (v. 24)

Maar dan de bevrijding:

“En omstreeks middernacht baden Paulus en Silas en zongen lofzangen voor God. En de gevangenen luisterden naar hen. En er vond plotseling een grote aardbeving plaats, zodat de fundamenten van de gevangenis bewogen werden; en onmiddellijk gingen alle deuren open en raakten de boeien van allen los.” (v. 25—26)

God had eerder in kunnen grijpen. Dat deed Hij niet. Hij heeft daar Zijn redenen voor. Hij houdt van Paulus en Silas.

Een vraag voor jou: Waar ben jij als je je leven langs dit verhaal legt? Leef je in de uitgeklede-en-geslagen situatie of in de losgemaakte-en-opengegooide-deuren situatie?

In beide gevallen zorgt God voor je.

Als je in een geboeide situatie leeft, wanhoop niet. Zing. Vrijheid is onderweg. Het is slechts een kwestie van tijd. Zelfs als ze door de dood komt.