De hoofdzaak nu van de dingen waarover wij spreken, is dit: Zo’n Hogepriester hebben wij, Eén Die Zich heeft gezet aan de rechterhand van de troon van de Majesteit in de hemelen. Hij is een Dienaar in het heiligdom en in de ware tabernakel, die de Heere heeft opgericht en niet een mens. (Hebreeën 8:1—2)
De hoofdzaak nu van de dingen waarover wij spreken, is dit: Zo’n Hogepriester hebben wij, Eén Die Zich heeft gezet aan de rechterhand van de troon van de Majesteit in de hemelen. Hij is een Dienaar in het heiligdom en in de ware tabernakel, die de Heere heeft opgericht en niet een mens. (Hebreeën 8:1—2)
Kerst is de vervanging van de schaduwen met het echte.
Hebreeën 8:1—2 is een soort samenvatting. Het punt is dat de enige Priester — die tussen ons en God staat, ons recht maakt voor God en voor ons tot God bidt — geen gewone, zwakke, zondige en stervende priester is zoals in de dagen van het Oude Testament. Hij is de Zoon van God — sterk, zonder zonden en met een onverwoestbaar leven.
En dat niet alleen, Hij dient niet in een aardse tabernakel met al zijn beperkingen als plaats, grootte, slijtage, motten, doorweken, verbranding, scheuren en diefstal. Nee, vers twee zegt dat Christus voor ons in de “ware tabernakel” dient “die de Heere heeft opgericht en niet een mens.” Dat is de werkelijkheid in de hemel. Die tabernakel wierp een schaduw op de berg Sinai, die werd door Mozes gekopieerd.
In vers 1 zien we nog iets wat we moeten weten over de realiteit die groter is dan de schaduw. Namelijk dit, dat onze Hogepriester zit aan de rechterhand van de troon van de Majesteit in de hemel. Niet één Oudtestamentische priester kon dat zeggen.
Jezus handelt rechtstreeks met God de Vader. Hij heeft een ereplaats naast God. Hij is oneindig geliefd en gerespecteerd door God. Hij is voortdurend bij God. Dit is geen schaduwwerkelijkheid zoals gordijnen, kommen, tafels, kaarsen, gewaden, kwasten, schapen, geiten en duiven. Dit is de definitieve en ultieme werkelijkheid: God en Zijn Zoon in liefdevolle en heilige interactie voor onze eeuwige zaligheid.
De ultieme werkelijkheid: De Personen van de Godheid die in relatie met elkaar overeenkomen hoe hun majesteit, heiligheid, liefde, gerechtigheid, goedheid en waarheid zich zal openbaren in het verloste volk.
Kerst is de vervanging van de schaduwen met het echte.
Hebreeën 8:1—2 is een soort samenvatting. Het punt is dat de enige Priester — die tussen ons en God staat, ons recht maakt voor God en voor ons tot God bidt — geen gewone, zwakke, zondige en stervende priester is zoals in de dagen van het Oude Testament. Hij is de Zoon van God — sterk, zonder zonden en met een onverwoestbaar leven.
En dat niet alleen, Hij dient niet in een aardse tabernakel met al zijn beperkingen als plaats, grootte, slijtage, motten, doorweken, verbranding, scheuren en diefstal. Nee, vers twee zegt dat Christus voor ons in de “ware tabernakel” dient “die de Heere heeft opgericht en niet een mens.” Dat is de werkelijkheid in de hemel. Die tabernakel wierp een schaduw op de berg Sinai, die werd door Mozes gekopieerd.
In vers 1 zien we nog iets wat we moeten weten over de realiteit die groter is dan de schaduw. Namelijk dit, dat onze Hogepriester zit aan de rechterhand van de troon van de Majesteit in de hemel. Niet één Oudtestamentische priester kon dat zeggen.
Jezus handelt rechtstreeks met God de Vader. Hij heeft een ereplaats naast God. Hij is oneindig geliefd en gerespecteerd door God. Hij is voortdurend bij God. Dit is geen schaduwwerkelijkheid zoals gordijnen, kommen, tafels, kaarsen, gewaden, kwasten, schapen, geiten en duiven. Dit is de definitieve en ultieme werkelijkheid: God en Zijn Zoon in liefdevolle en heilige interactie voor onze eeuwige zaligheid.
De ultieme werkelijkheid: De Personen van de Godheid die in relatie met elkaar overeenkomen hoe hun majesteit, heiligheid, liefde, gerechtigheid, goedheid en waarheid zich zal openbaren in het verloste volk.
Beschikbaar gesteld door DesiringGod.org
