De neiging tot zelfzucht (Jesaja 39:8)

Om erachter te komen wat er mis is met wat Hizkia zei tegen Jesaja, moeten we ons beseffen wat er hiervoor gebeurt is. Jesaja had Hizkia zojuist vertelt dat hij zich druk gemaakt had om de gunst en toejuiching van buitenlandse overheden. Toen ze kwamen wilde hij hen alles laten zien, de tempel en alles wat hij als leider had. Daarom zouden er dagen komen waarin alles wat zijn voorvaderen opgeslagen hadden weggevoerd zou worden naar een vreemd land. Er zou niets overblijven. Zelfs een aantal van zijn zonen zouden uit Jeruzalem worden weggevoerd om als hovelingen te gaan dienen in het paleis van de koning van Babel.

Dit was dus erg slecht nieuws voor de nakomelingen van Hizkia. Maar dan reageert Hizkia en zegt, “Het woord van de HEERE dat u gesproken hebt, is goed. Maar laat er in mijn dagen duurzame vrede zijn!” Hij was gericht op zichzelf. Hij was zo gericht op zichzelf, ook toen die mannen uit Babel kwamen, hij wilde hen alles laten zien alsof hij dat zelf allemaal voor elkaar gekregen had, in plaats van God. In zijn trots zegt hij tegen deze buitenlandse overheden, “Kijk naar mij, kijk wat ik allemaal heb.” Dat was zelfzucht! En nu, nu hij deze profetie van oordeel en de verschrikking voor zijn familie aanhoort, wil hij zich troosten met de gedachte dat er in zijn dagen duurzame vrede zal zijn.

Ik zie hier in Hizkia een neiging die ik ook in mijn eigen hart zie, en ik verwacht dat jij het ook herkent. Deze neiging tot zelfzucht, om de dingen om ons heen eerder te zien door de lens van hoe ze ons beïnvloeden dan te bedenken en ons zorgen te maken hoe het invloed zal hebben op anderen. We moeten dagelijks verlost worden van deze zelfzucht die door anderen erkent wil worden en nadenkt hoe alles om ons heen zo te beïnvloeden dat het het beste zal zijn voor ons zelf.