Als wij alleen voor dit leven op Christus onze hoop gevestigd hebben, zijn wij de meest beklagenswaardige van alle mensen. (1 Korinthe 15:19)
Als wij alleen voor dit leven op Christus onze hoop gevestigd hebben, zijn wij de meest beklagenswaardige van alle mensen. (1 Korinthe 15:19)
Paulus concludeert naar aanleiding van het gevaar waar hij zich elk uur in bevindt, zijn dagelijkse sterven en zijn strijd met de beesten, dat het leven dat hij gekozen heeft door Jezus te volgen dwaas en beklagenswaardig is als hij niet uit de doden zou opstaan.
Als de dood het einde van alles is, zegt hij: “Laten wij dan maar eten en drinken, want morgen sterven wij.” Dit betekent niet: laten we dan maar veelvraten en dronkaards worden. Die zijn ook beklagenswaardig — met of zonder de opstanding. Hij bedoelt: Als er geen opstanding is, is het zinvol om op een middelmatige manier zoveel mogelijk van dit aardse leven te genieten.
Maar dat heeft Paulus niet gekozen. Hij kiest lijden, want hij kiest gehoorzaamheid. Toen Ananias bij zijn bekering naar hem toe kwam met de woorden van de Heere Jezus: “Ik zal hem laten zien hoeveel hij moet lijden voor Mijn Naam” (Handelingen 9:16), aanvaarde Paulus dat als deel van zijn roeping.
Hoe kon Paulus dat doen? Wat was de bron van deze radicale gehoorzaamheid? Het antwoord is gegeven in 1 Korinthe 15:20: “Maar nu, Christus ís opgewekt uit de doden en is de Eersteling geworden van hen die ontslapen zijn.” Met andere woorden, Christus is opgewekt en ik zal met Hem opgewekt worden. Daarom is niets wat ik voor Jezus lijdt tevergeefs (1 Korinthe 15:58).
De hoop op de opstanding veranderde Paulus’ manier van leven op een radicale manier. Het bevrijdde hem van materialisme en consumentisme. Het gaf hem de kracht om te leven zonder de dingen waarvan veel mensen denken dat ze die in dit leven moeten hebben. Bijvoorbeeld, hoewel hij het recht had om te trouwen (1 Korinthe 9:5), zag hij af van dat plezier omdat hij geroepen was om zoveel leed te dragen.
Dit is de manier waarop, zoals Jezus zegt, de hoop op de opstanding ons gedrag hoort te veranderen. Bijvoorbeeld, Hij vertelde ons dat we mensen in ons huis moesten uitnodigen die ons niet in dit leven konden terugbetalen. Hoe worden we gemotiveerd dit te doen? “Het zal u vergolden worden in de opstanding van de rechtvaardigen” (Lukas 14:14).
Dit is een radicale oproep voor ons om naar onze tegenwoordige levens te kijken om te zien of ze gevormd zijn door de hoop op de opstanding. Maken we onze beslissingen op basis van de winst in deze wereld of op basis van de winst in de volgende wereld? Nemen we risico’s voor de liefde die alleen als wijs uitgelegd kunnen worden als er een opstanding is?
Moge God ons helpen om onszelf te wijden aan een leven waarin de opstanding zijn radicale gevolgen heeft.
Paulus concludeert naar aanleiding van het gevaar waar hij zich elk uur in bevindt, zijn dagelijkse sterven en zijn strijd met de beesten, dat het leven dat hij gekozen heeft door Jezus te volgen dwaas en beklagenswaardig is als hij niet uit de doden zou opstaan.
Als de dood het einde van alles is, zegt hij: “Laten wij dan maar eten en drinken, want morgen sterven wij.” Dit betekent niet: laten we dan maar veelvraten en dronkaards worden. Die zijn ook beklagenswaardig — met of zonder de opstanding. Hij bedoelt: Als er geen opstanding is, is het zinvol om op een middelmatige manier zoveel mogelijk van dit aardse leven te genieten.
Maar dat heeft Paulus niet gekozen. Hij kiest lijden, want hij kiest gehoorzaamheid. Toen Ananias bij zijn bekering naar hem toe kwam met de woorden van de Heere Jezus: “Ik zal hem laten zien hoeveel hij moet lijden voor Mijn Naam” (Handelingen 9:16), aanvaarde Paulus dat als deel van zijn roeping.
Hoe kon Paulus dat doen? Wat was de bron van deze radicale gehoorzaamheid? Het antwoord is gegeven in 1 Korinthe 15:20: “Maar nu, Christus ís opgewekt uit de doden en is de Eersteling geworden van hen die ontslapen zijn.” Met andere woorden, Christus is opgewekt en ik zal met Hem opgewekt worden. Daarom is niets wat ik voor Jezus lijdt tevergeefs (1 Korinthe 15:58).
De hoop op de opstanding veranderde Paulus’ manier van leven op een radicale manier. Het bevrijdde hem van materialisme en consumentisme. Het gaf hem de kracht om te leven zonder de dingen waarvan veel mensen denken dat ze die in dit leven moeten hebben. Bijvoorbeeld, hoewel hij het recht had om te trouwen (1 Korinthe 9:5), zag hij af van dat plezier omdat hij geroepen was om zoveel leed te dragen.
Dit is de manier waarop, zoals Jezus zegt, de hoop op de opstanding ons gedrag hoort te veranderen. Bijvoorbeeld, Hij vertelde ons dat we mensen in ons huis moesten uitnodigen die ons niet in dit leven konden terugbetalen. Hoe worden we gemotiveerd dit te doen? “Het zal u vergolden worden in de opstanding van de rechtvaardigen” (Lukas 14:14).
Dit is een radicale oproep voor ons om naar onze tegenwoordige levens te kijken om te zien of ze gevormd zijn door de hoop op de opstanding. Maken we onze beslissingen op basis van de winst in deze wereld of op basis van de winst in de volgende wereld? Nemen we risico’s voor de liefde die alleen als wijs uitgelegd kunnen worden als er een opstanding is?
Moge God ons helpen om onszelf te wijden aan een leven waarin de opstanding zijn radicale gevolgen heeft.
Beschikbaar gesteld door DesiringGod.org
