De dodelijke kou

Vanavond zal het in onze koelkast 40 graden warmer zijn dan hier buiten in Minneapolis. De hoogste temperatuur zal morgen 20 graden onder nul zijn. Dit ontvangen we uit de hand van de Heere.

“Hij zendt Zijn bevel naar de aarde: Zijn woord loopt zeer snel. Hij geeft sneeuw als wol, Hij strooit rijp uit als as. Hij werpt Zijn ijs als stukken; wie is bestand tegen Zijn koude? Hij zendt Zijn woord en doet dat alles smelten, Hij doet Zijn wind waaien, de wateren stromen” (Psalm 147:15—18).

Dit is de soort kou waar je niet mee speelt. Het doodt.

Toen ik vanuit South Carolina naar Minnesota ging, heb ik me daarvoor gekleed. Maar ik had geen levensreddende hulpmiddelen in mijn auto voor het geval dat hij kapot ging.

Op een zondag, toen we in deze soort kou van de kerk terug naar huis gingen, begaf mijn auto het. Dit was voordat er telefoons waren. Er zaten ook nog twee kleine kinderen in de auto.

Er was niemand op deze weg. En opeens realiseerde ik me dat dit levensgevaarlijk was.

Al snel was het echt gevaarlijk. Er kwam niemand.

In de verte zag ik door een hek een huis. Ik ben de vader. Dit is mijn taak. Ik klom over het hek, rende naar het huis en klopte op de deur. Ze waren thuis. Ik legde uit dat ik een vrouw en twee kleine kinderen in de auto had zitten en vroeg of ze ons binnen wilde laten. Dat deden ze.

Dit was een soort kou waar je niet mee speelde.

Dat is nog een manier waarop God zegt: “Ook al is het koud of warm, hoog of laag, scherp of stomp, hard of zacht, licht of donker… speel geen spelletjes met Mij. Ik ben God. Ik heb al deze dingen gemaakt. Ze spreken van mij, net zoals de warme zomerbries dat doet, de zachte regens, het zachte maanverlichte nachten, het geklots aan de oever van een meertje, de lelies op het veld en de vogels in de lucht.”

Er is een woord voor ons in deze kou. Ik hoop dat de Heere ons een huid geeft om te voelen en oren om te horen.