Veronachtzaam je jouw zaligheid?

Is er een gevoel van grootheid in je gedachten als je aan je zaligheid denkt? Of veronachtzaam je die?

Reageer je op de grootheid van je zaligheid? Of behandel je die zoals je je testament, het eigendomsbewijs van je auto of de acte van je huis behandeld? Je hebt er een keer voor getekend en hij ligt nu ergens onderin een lade, maar het is niet echt iets bijzonders. Het heeft geen dagelijkse invloed op je. Eigenlijke veronachtzaam je het.

Maar wat is nu eigenlijk die grote zaligheid? Wat hij eigenlijk zegt is:

• Acht het niet laag dat God je liefheeft.
• Acht het niet laag dat je vergeven, geaccepteerd, beschermd, versterkt en geleid wordt door de Almachtige God.
• Acht het offer van Christus’ leven aan kruis niet laag.
• Acht de vrije gave van de rechtvaardigheid die door het geloof is toegerekend niet laag.
• Acht het niet laag dat de toorn van God is verwijderd en dat Zijn glimlach is verzoend.
• Acht de Heilige geest die in je woont en de gemeenschap en de vriendschap met de levende Christus niet laag.
• Acht de glans van de heerlijkheid van God in het gezicht van Christus niet laag.
• Acht de vrije toegang tot de troon van genade niet laag.
• Acht de onuitputtelijke schat van Gods beloften niet laag.

Dit is de grote zaligheid. Het is slecht om die te veronachtzamen. Veronachtzaam deze grote zaligheid niet. Want als je dat doet, zul je omkomen zonder ontkomen.

Het Christenzijn is dus een hele serieuze zaak — geen zure zaak, maar een serieuze zaak. We zijn gewoon bloedserieus om gelukkig te zijn met onze grote zaligheid.

We zullen niet door deze wereld afgebogen worden tot de vluchtige suïcidale genoegens van de zonde. We zullen onze eeuwige vreugde in God — dat is wat zaligheid is — niet veronachtzamen. We zouden liever ons oog uitrukken dan weggelokt worden van het eeuwige leven.