[Kijk naar] Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God. (Hebreeën 12:2)
[Kijk naar] Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God. (Hebreeën 12:2)
Spreekt het voorbeeld van Jezus het principe van het Christelijk Hedonisme tegen? Het principe dat liefde het pad van de vreugde is en dat we dat pad om die reden moet kiezen. Dat we het om die reden kiezen zodat we de Almachtige niet met tegenzin gehoorzamen, wegkruipen achter het voorrecht dat we een kanaal van genade zijn of de beloofde beloning kleineren.
Hebreeën 12:2 lijkt vrij duidelijk te zeggen dat Jezus dit principe niet tegenspreekt.
De grootste daad van liefde ooit, was mogelijk omdat Jezus de grootst denkbare vreugde nastreefde, namelijk de vreugde om aan Gods rechterhand verhoogd te worden samen met Zijn verloste volk: “Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen.”
Door dit te zeggen geeft de schrijver Jezus als een ander voorbeeld, naast de heiligen van Hebreeën 11 die vol vertrouwen verlangden naar de vreugde die God geven zou, dat ze het “tijdelijke genot van de zonde” (11:25) verwierpen en mishandeling kozen om zo in lijn gebracht te worden met Gods wil.
Het is dus niet onbijbels om te zeggen dat de hoop op de vreugde na het kruis Christus door de donkere uren van Gethsemane heeft geholpen. Dit doet niets af van de realiteit en grootheid van Zijn liefde voor ons want de vreugde waarop Hij hoopte was de vreugde “om veel kinderen tot heerlijkheid te brengen” (Hebreeën 2:10).
Zijn vreugde ligt in onze verlossing die de heerlijkheid van God weerspiegelt. Om het kruis te verlaten, om ons en de wil van Zijn Vader dus te verlaten was zo een verschrikkelijke gedachte voor Christus dat Hij die afgeslagen heeft en de dood heeft omhelst.
Spreekt het voorbeeld van Jezus het principe van het Christelijk Hedonisme tegen? Het principe dat liefde het pad van de vreugde is en dat we dat pad om die reden moet kiezen. Dat we het om die reden kiezen zodat we de Almachtige niet met tegenzin gehoorzamen, wegkruipen achter het voorrecht dat we een kanaal van genade zijn of de beloofde beloning kleineren.
Hebreeën 12:2 lijkt vrij duidelijk te zeggen dat Jezus dit principe niet tegenspreekt.
De grootste daad van liefde ooit, was mogelijk omdat Jezus de grootst denkbare vreugde nastreefde, namelijk de vreugde om aan Gods rechterhand verhoogd te worden samen met Zijn verloste volk: “Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen.”
Door dit te zeggen geeft de schrijver Jezus als een ander voorbeeld, naast de heiligen van Hebreeën 11 die vol vertrouwen verlangden naar de vreugde die God geven zou, dat ze het “tijdelijke genot van de zonde” (11:25) verwierpen en mishandeling kozen om zo in lijn gebracht te worden met Gods wil.
Het is dus niet onbijbels om te zeggen dat de hoop op de vreugde na het kruis Christus door de donkere uren van Gethsemane heeft geholpen. Dit doet niets af van de realiteit en grootheid van Zijn liefde voor ons want de vreugde waarop Hij hoopte was de vreugde “om veel kinderen tot heerlijkheid te brengen” (Hebreeën 2:10).
Zijn vreugde ligt in onze verlossing die de heerlijkheid van God weerspiegelt. Om het kruis te verlaten, om ons en de wil van Zijn Vader dus te verlaten was zo een verschrikkelijke gedachte voor Christus dat Hij die afgeslagen heeft en de dood heeft omhelst.
Beschikbaar gesteld door DesiringGod.org
