Verneder u dan onder de krachtige hand van God, opdat Hij u op Zijn tijd verhoogt, werpend al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u. (1 Petrus 5:6—7, EV)
Verneder u dan onder de krachtige hand van God, opdat Hij u op Zijn tijd verhoogt, werpend al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u. (1 Petrus 5:6—7, EV)
Waarom is angst voor de toekomst een vorm van trots?
Gods antwoord zou klinken als:
Ik — de Heere, je Schepper — Ik ben het die je troost, die beloofd voor je te zorgen; en zij die je bedreigen zijn slechts mensen die sterven. Je angst moet dus betekenen dat je Mij niet vertrouwd — en ook al weet je niet zeker dat je eigen middelen voor je zullen zorgen, kies je toch voor de fragiele zelfredzaamheid, in plaats van een geloof in Mijn toekomstige genade. Dus al je beven — hoe zwak het is — onthuld trots.
Het medicijn? Keer je af van zelfredzaamheid tot de afhankelijkheid van God, en stel je vertrouwen op de algenoegzame kracht van toekomstige genade.
We zien angst als een vorm van trots in 1 Petrus 5:6—7. Let op de grammaticale verbinding tussen de verzen. “Verneder jezelf… onder de krachtige hand van God… werpend al je zorgen op Hem.” Vers 7 is geen nieuwe zin. Het is een bijzin. “Verneder jezelf…(door) al je zorgen op Hem te werpen.”
Dit betekent dat het overgeven van je zorgen aan God een manier van vernedering van jezelf is onder Gods machtige hand. Het is als: “Eet netjes… eet met je mond dicht.” “Rij voorzichtig… houd je ogen open.” “Wees gul… nodig iemand uit voor het eten.”
Een manier om jezelf te vernederen is door al je zorgen op God te werpen. Dit betekent dat trots een verhindering is om al onze zorgen op Hem te werpen. En dit betekent dat onnodige zorgen een vorm van trots zijn.
En waarom is het overgeven van onze zorgen het tegenovergestelde van trots? Omdat trots niet toe wil geven dat het angst heeft. En als trots het moet toegeven, dan houdt het er nog niet van om toe te geven dat iemand anders vertrouwen die wijzer en sterker is, het medicijn is.
Met andere woorden, trots is een vorm van ongeloof en het houdt er niet van om te vertrouwen op Gods toekomstige genade. Geloof geeft toe dat er behoefte is aan hulp. Trots niet. Geloof vertrouwd er op dat God hulp geeft. Trots niet. Geloof werpt de zorgen op God. Trots niet.
Daarom is de manier om het ongeloof van trots te bestrijden om vrij toe te geven dat je zorgen en angsten hebt, en om de belofte van toekomstige genade te koesteren in de woorden: “Hij zorgt voor u.”
Waarom is angst voor de toekomst een vorm van trots?
Gods antwoord zou klinken als:
Ik — de Heere, je Schepper — Ik ben het die je troost, die beloofd voor je te zorgen; en zij die je bedreigen zijn slechts mensen die sterven. Je angst moet dus betekenen dat je Mij niet vertrouwd — en ook al weet je niet zeker dat je eigen middelen voor je zullen zorgen, kies je toch voor de fragiele zelfredzaamheid, in plaats van een geloof in Mijn toekomstige genade. Dus al je beven — hoe zwak het is — onthuld trots.
Het medicijn? Keer je af van zelfredzaamheid tot de afhankelijkheid van God, en stel je vertrouwen op de algenoegzame kracht van toekomstige genade.
We zien angst als een vorm van trots in 1 Petrus 5:6—7. Let op de grammaticale verbinding tussen de verzen. “Verneder jezelf… onder de krachtige hand van God… werpend al je zorgen op Hem.” Vers 7 is geen nieuwe zin. Het is een bijzin. “Verneder jezelf…(door) al je zorgen op Hem te werpen.”
Dit betekent dat het overgeven van je zorgen aan God een manier van vernedering van jezelf is onder Gods machtige hand. Het is als: “Eet netjes… eet met je mond dicht.” “Rij voorzichtig… houd je ogen open.” “Wees gul… nodig iemand uit voor het eten.”
Een manier om jezelf te vernederen is door al je zorgen op God te werpen. Dit betekent dat trots een verhindering is om al onze zorgen op Hem te werpen. En dit betekent dat onnodige zorgen een vorm van trots zijn.
En waarom is het overgeven van onze zorgen het tegenovergestelde van trots? Omdat trots niet toe wil geven dat het angst heeft. En als trots het moet toegeven, dan houdt het er nog niet van om toe te geven dat iemand anders vertrouwen die wijzer en sterker is, het medicijn is.
Met andere woorden, trots is een vorm van ongeloof en het houdt er niet van om te vertrouwen op Gods toekomstige genade. Geloof geeft toe dat er behoefte is aan hulp. Trots niet. Geloof vertrouwd er op dat God hulp geeft. Trots niet. Geloof werpt de zorgen op God. Trots niet.
Daarom is de manier om het ongeloof van trots te bestrijden om vrij toe te geven dat je zorgen en angsten hebt, en om de belofte van toekomstige genade te koesteren in de woorden: “Hij zorgt voor u.”
Beschikbaar gesteld door DesiringGod.org
