Hartelijke vreugde

O, de vreugde van het Christenzijn! Ik weet dat de wereld denkt dat we de meest ellendige mensen zijn. Als je de geschiedenisboeken leest, spreken de schrijvers over vrolijke ridders met een opgetogen geest, ze stroomden over van vreugde. Maar de arme Puriteinen, wat waren die ellendig. Ze onteren Kerst en verafschuwen sport en spel. Ze gaan zo verschrikkelijk ellendig de wereld over dat het te beklagen is dat ze naar de hel zouden gaan omdat ze hier al genoeg gekweld zijn! Dit is geen waar of op zijn best een grove karikatuur.

Hypocrieten, zowel toen als nu, liepen rond met een lang gezicht en een treurige gelaatsuitdrukking. Maar onder de Puriteinen was er een groot aantal mannen te vinden van wie de heilige blijdschap en vreugde niet te evenaren was. Van die vreugde konden deze arme grijnzende dwazen — fladderend rond dat lichtzinnige mens dat door hypocrisie op de Engelse troon was gezet — niet dromen. Ook begrepen ze die vreugde niet. De vrolijkheid van de ridders was het geluid van de doornen onder de pot. Maar een diepe onuitblusbare vreugde woonde in het hart van van de mensen die de hoogmoedigen, die de heiligen van God doodden, vertrapten.

O, ver boven het gelach van de ridders van het hof was de machtige en diepe vreugde van hen die — zingend tot de God die hen glorieus deed overwinnen — van het overwinningsveld kwamen. Ze noemden hen “Ironsides” en dat waren ze. Maar ze hadden harten van ijzer die op de dagen dat ze voor het gevaar niet terugschrokken, niet vergaten te schitteren van vreugde zoals staal schittert in de zon.

Geloof me, wie of wat zij ook zijn, wij die op Jezus vertrouwen zijn de gelukkigste mensen. Niet zomaar, want sommigen van ons zijn veel beproefd en gebracht in de uiterste diepten van armoede. Maar vanbinnen, echt waar, is onze hartelijke vreugde niet te overtreffen.