En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eensgezind bijeen. En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten. En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken. (Handelingen 2:1-4)
En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eensgezind bijeen. En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten. En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken. (Handelingen 2:1-4)
Op het Pinksterfeest
Op het Pinksterfeest kwam de Heilige Geest, zoals Hij nooit eerder was gekomen. De tekenen waren niet nieuw, maar wel in deze combinatie en hevigheid. De wind, het vuur en de tongen waren al eens in verband gebracht met het geschenk van de Geest, maar nu waren deze tekenen veel heviger, uitgebreider en verdeeld onder een gemeenschap van gelovigen.
Ze voelden een overstromende volheid. Er was iets gebeurd in de kosmische orde wat de Geest van God in grotere mate uitzond, met nieuwe krachten en uitgebreidere mogelijkheden. Hij was het geschenk van God aan Zijn Zoon, en het geschenk van Zijn Zoon aan de wereld. Hij kwam om de missie, waarvoor Christus in deze wereld was gekomen, te vervullen. Hij is de Middelaar van onze Heere, Zijn Advocaat en Uitvoerder. Zijn dienst is verlossend en herstellend. In Hem vindt de opgestane en opgevaren Heere Zijn uitgebreidere mogelijkheden. Zijn vernedering is voorbij. Hij is ver verheven boven alle regering, macht, heerschappij en kracht, en aan Hem is gegeven alle macht in de hemel en op de aarde…
Hij had gezegd: “Het is nuttig voor u dat Ik wegga, want als Ik niet wegga, zal de Trooster niet naar u toe komen” (Johannes 16:7). Het gevolg hiervan is dat de aanwezigheid van de Geest beter is dan de lichamelijke aanwezigheid van Jezus. Dat lijkt vreemd. Waarom kon de Geest niet komen als Jezus niet weg zou gaan? Waarom moest de komst van de Geest wachten op het gaan van Jezus? Het is niet moeilijk te begrijpen dat de Geest Zich meest volkomen kon openbaren in Jezus. Tot niemand anders dan Jezus had Hij “zonder maat” (Johannes 3:34) kunnen komen. Maar waarom moest Hij wachten voor Hij kon komen tot mensen als Petrus, Jacobus en Johannes?
Het geschenk van de Geest is onafscheidelijk verbonden met het werk van de Zoon. Is het niet waar de Godheid nieuwe ervaringen van menszijn opdeed in Jezus Christus? Onze Hogepriester leerde gehoorzaamheid door Zijn lijden. En omdat Hij onze zwakheid heeft gevoeld en daardoor geraakt is, is Hij in staat om ons te helpen en machtig om ons te redden. Door het lijden van Christus is de Troon van God de Troon van genade waar genade en hulp gevonden worden. Als Jezus als Godheid deze menselijke ervaringen op moest doen voor Hij de Grote Hogepriester kon zijn, was dat dan geen reden om te wachten tot Hij dat geleerd had voordat de Geest gegeven kon worden?
De Schriften zijn terughoudend over de Heilige Geest, wat betekend dat de Heilige Geest terughoudend is over zichzelf. Maar ze maken duidelijk dat de Geest het kronende geschenk van verlossing is door Jezus Christus. Zoals de Zoon leerde en daardoor het Priesterschap van Genade binnentrad, zo werd de Heilige Geest voorbereid om de Middelaar van Jezus te zijn in de Kerk en de wereld. In de volheid van de tijd zond God Zijn Zoon, en toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, “waren zij allen eensgezind bijeen. En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten. En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken” (Handelingen 2:1-4).
Na het Pinksterfeest
De verandering in de Apostelen was wonderlijker dan alle wonderen op die dag. De wind en het vuur gingen voorbij, maar de verandering bleef. Het verschil is makkelijk te zien in Petrus, maar het was in hem niet groter dan in de anderen. Alles wat Jezus beloofd had was gebeurt. Het Pinksterfeest legt alles uit wat Jezus in de bovenzaal geleerd had. De Trooster was gekomen en ze werden getroost. De Geest van waarheid was gekomen, en ze wisten het. Hij die van Christus zou getuigen was gekomen en ze getuigden. De Executant van het Koninkrijk was gekomen met kracht en een ieder van hen vond zichzelf onder Zijn gezag en sprekend zoals Hij hen te spreken gaf.
De angst was weg. Ze verstopten zichzelf niet langer achter gesloten ramen en vergrendelde deuren uit angst voor de Joden. Ze waren voor niets en niemand bang. Ze spraken niet langer met ingehouden adem. Ze verkondigden de waarheid over Jezus, openlijk in de straten van de stad waar Jezus vermoord was, en dat minder dan zes weken na zijn dood. Er was een nieuwe kracht aan het werk. De Heere Jezus had gezegd dat, wanneer de Geest zou komen, Hij zou overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel. En kijk, duizenden werden getroffen, drieduizend zielen schreeuwden om genade. Het was zeker een “grote en ontzagwekkende dag” (Handelingen 2:20). De wereld had nooit zo’n dag gezien. De engelen hadden nooit zo’n dag gezien. Ook Satan en zijn leger van geestelijke duisternis hadden nooit zoiets gezien.
Het belangrijkste wat er op het Pinksterfeest gebeurde was dat de Geest van Jezus in de harten van mensen kwam wonen door Gods kracht. Dat is het verschil wat Pinksteren heeft gemaakt. “U kent Hem, want Hij blijft bij u en zal in u zijn” (Johannes 14:17). Het is het verschil van bij naar in, plus het verschil in Christus bij Zijn verhoging en bekroning. Door die inwonende Aanwezigheid, maakt Pinksteren ons één met Christus, zoals de Zoon één is met de Vader. “…u in Mij, en Ik in u” (Johannes 14:20). De Geest brengt het leven van Jezus in de ziel en door Hem zeggen we, “Christus leeft in mij” (Galaten 2:20).
Het gevolg van Pinksteren
Wat bracht het Pinksterfeest voor de mensen? Het bracht een nieuwe beweging van gerechtigheid. Vanaf het begin was er een licht wat ieder mens wat in de wereld kwam verlichtte; een licht wat de duisternis niet kon bevatten of overwinnen. Toen het Woord vlees werd, kwam het Licht in deze wereld. Het Pinksterfeest heeft dat Licht gefocust. Hij overtuigd de wereld van zonde, gerechtigheid en oordeel. Er is een nieuwe overtuigingskracht. Mensen werden in hun hart gestoken zoals ze nooit gestoken waren. Deze overtuiging concentreert zich in Christus en is gewerkt door de Geest.
Het Pinksterfeest bracht een nieuwe samenleving. Dit is een blijvend wonder. De Gemeenschap van de Geest van Jezus bracht een gemeenschap van leven in Zijn Naam. Het Koninkrijk van God is voortaan de nieuwe theocratie, doordrongen, beheerst en geheiligd in de Geest van het Pinksterfeest. Het nieuwe is niet de wind en het vuur, of het geschenk van de tongen, maar dat iedereen de Geest bezit voor het welzijn van iedereen.
Dat wat op het Pinksterfeest gebeurde is het grootste wat ooit gebeurt is. Maar nu is dit de grootste vraag: Is dat bij jou en mij gebeurt? Heb je de Heilige Geest ontvangen?
Op het Pinksterfeest
Op het Pinksterfeest kwam de Heilige Geest, zoals Hij nooit eerder was gekomen. De tekenen waren niet nieuw, maar wel in deze combinatie en hevigheid. De wind, het vuur en de tongen waren al eens in verband gebracht met het geschenk van de Geest, maar nu waren deze tekenen veel heviger, uitgebreider en verdeeld onder een gemeenschap van gelovigen.
Ze voelden een overstromende volheid. Er was iets gebeurd in de kosmische orde wat de Geest van God in grotere mate uitzond, met nieuwe krachten en uitgebreidere mogelijkheden. Hij was het geschenk van God aan Zijn Zoon, en het geschenk van Zijn Zoon aan de wereld. Hij kwam om de missie, waarvoor Christus in deze wereld was gekomen, te vervullen. Hij is de Middelaar van onze Heere, Zijn Advocaat en Uitvoerder. Zijn dienst is verlossend en herstellend. In Hem vindt de opgestane en opgevaren Heere Zijn uitgebreidere mogelijkheden. Zijn vernedering is voorbij. Hij is ver verheven boven alle regering, macht, heerschappij en kracht, en aan Hem is gegeven alle macht in de hemel en op de aarde…
Hij had gezegd: “Het is nuttig voor u dat Ik wegga, want als Ik niet wegga, zal de Trooster niet naar u toe komen” (Johannes 16:7). Het gevolg hiervan is dat de aanwezigheid van de Geest beter is dan de lichamelijke aanwezigheid van Jezus. Dat lijkt vreemd. Waarom kon de Geest niet komen als Jezus niet weg zou gaan? Waarom moest de komst van de Geest wachten op het gaan van Jezus? Het is niet moeilijk te begrijpen dat de Geest Zich meest volkomen kon openbaren in Jezus. Tot niemand anders dan Jezus had Hij “zonder maat” (Johannes 3:34) kunnen komen. Maar waarom moest Hij wachten voor Hij kon komen tot mensen als Petrus, Jacobus en Johannes?
Het geschenk van de Geest is onafscheidelijk verbonden met het werk van de Zoon. Is het niet waar de Godheid nieuwe ervaringen van menszijn opdeed in Jezus Christus? Onze Hogepriester leerde gehoorzaamheid door Zijn lijden. En omdat Hij onze zwakheid heeft gevoeld en daardoor geraakt is, is Hij in staat om ons te helpen en machtig om ons te redden. Door het lijden van Christus is de Troon van God de Troon van genade waar genade en hulp gevonden worden. Als Jezus als Godheid deze menselijke ervaringen op moest doen voor Hij de Grote Hogepriester kon zijn, was dat dan geen reden om te wachten tot Hij dat geleerd had voordat de Geest gegeven kon worden?
De Schriften zijn terughoudend over de Heilige Geest, wat betekend dat de Heilige Geest terughoudend is over zichzelf. Maar ze maken duidelijk dat de Geest het kronende geschenk van verlossing is door Jezus Christus. Zoals de Zoon leerde en daardoor het Priesterschap van Genade binnentrad, zo werd de Heilige Geest voorbereid om de Middelaar van Jezus te zijn in de Kerk en de wereld. In de volheid van de tijd zond God Zijn Zoon, en toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, “waren zij allen eensgezind bijeen. En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten. En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken” (Handelingen 2:1-4).
Na het Pinksterfeest
De verandering in de Apostelen was wonderlijker dan alle wonderen op die dag. De wind en het vuur gingen voorbij, maar de verandering bleef. Het verschil is makkelijk te zien in Petrus, maar het was in hem niet groter dan in de anderen. Alles wat Jezus beloofd had was gebeurt. Het Pinksterfeest legt alles uit wat Jezus in de bovenzaal geleerd had. De Trooster was gekomen en ze werden getroost. De Geest van waarheid was gekomen, en ze wisten het. Hij die van Christus zou getuigen was gekomen en ze getuigden. De Executant van het Koninkrijk was gekomen met kracht en een ieder van hen vond zichzelf onder Zijn gezag en sprekend zoals Hij hen te spreken gaf.
De angst was weg. Ze verstopten zichzelf niet langer achter gesloten ramen en vergrendelde deuren uit angst voor de Joden. Ze waren voor niets en niemand bang. Ze spraken niet langer met ingehouden adem. Ze verkondigden de waarheid over Jezus, openlijk in de straten van de stad waar Jezus vermoord was, en dat minder dan zes weken na zijn dood. Er was een nieuwe kracht aan het werk. De Heere Jezus had gezegd dat, wanneer de Geest zou komen, Hij zou overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel. En kijk, duizenden werden getroffen, drieduizend zielen schreeuwden om genade. Het was zeker een “grote en ontzagwekkende dag” (Handelingen 2:20). De wereld had nooit zo’n dag gezien. De engelen hadden nooit zo’n dag gezien. Ook Satan en zijn leger van geestelijke duisternis hadden nooit zoiets gezien.
Het belangrijkste wat er op het Pinksterfeest gebeurde was dat de Geest van Jezus in de harten van mensen kwam wonen door Gods kracht. Dat is het verschil wat Pinksteren heeft gemaakt. “U kent Hem, want Hij blijft bij u en zal in u zijn” (Johannes 14:17). Het is het verschil van bij naar in, plus het verschil in Christus bij Zijn verhoging en bekroning. Door die inwonende Aanwezigheid, maakt Pinksteren ons één met Christus, zoals de Zoon één is met de Vader. “…u in Mij, en Ik in u” (Johannes 14:20). De Geest brengt het leven van Jezus in de ziel en door Hem zeggen we, “Christus leeft in mij” (Galaten 2:20).
Het gevolg van Pinksteren
Wat bracht het Pinksterfeest voor de mensen? Het bracht een nieuwe beweging van gerechtigheid. Vanaf het begin was er een licht wat ieder mens wat in de wereld kwam verlichtte; een licht wat de duisternis niet kon bevatten of overwinnen. Toen het Woord vlees werd, kwam het Licht in deze wereld. Het Pinksterfeest heeft dat Licht gefocust. Hij overtuigd de wereld van zonde, gerechtigheid en oordeel. Er is een nieuwe overtuigingskracht. Mensen werden in hun hart gestoken zoals ze nooit gestoken waren. Deze overtuiging concentreert zich in Christus en is gewerkt door de Geest.
Het Pinksterfeest bracht een nieuwe samenleving. Dit is een blijvend wonder. De Gemeenschap van de Geest van Jezus bracht een gemeenschap van leven in Zijn Naam. Het Koninkrijk van God is voortaan de nieuwe theocratie, doordrongen, beheerst en geheiligd in de Geest van het Pinksterfeest. Het nieuwe is niet de wind en het vuur, of het geschenk van de tongen, maar dat iedereen de Geest bezit voor het welzijn van iedereen.
Dat wat op het Pinksterfeest gebeurde is het grootste wat ooit gebeurt is. Maar nu is dit de grootste vraag: Is dat bij jou en mij gebeurt? Heb je de Heilige Geest ontvangen?
Uit The Way to Pentecost,door Samuel Chadwick (1860-1932).
