Stro en koren

Waak en bid, als Christelijke kerk en leden van die kerk, dat we onszelf niet zullen vleien met nominale groei, tenzij het werkelijke groei is van God, want “wat heeft het stro gemeenschappelijk met het koren?” Stel je voor dat we horen dat er heel veel bij de kerk zijn gevoegd, maar dat ze niet bij de Heere zijn gevoegd en ook later niet in Christus gevonden worden.

We brengen deze mensen ernstige schade toe door hun veronderstelde Christenzijn te onderschrijven terwijl ze er geen werkelijke aanspraak op hebben. Misschien hebben we hun waan  bevorderd. Misschien hebben we de wieg gewiegd waardoor ze in een misleidende slaap zijn gevallen waaruit ze nooit zullen ontwaken tot ze hun ogen openen in de hel.

“Wat heeft het stro gemeenschappelijk met het koren?” Ik zou willen dat een tekst als deze fluitend door sommige kerken zou gaan! Ik zou het van elke kansel in Londen willen horen preken en ik zou bidden dat de Heilige Geest het toe zou passen op het geweten van iedere luisteraar. Je toelating tot de kerk door besprenkeling toen je klein was, door het vormsel, door een handdruk van gemeenschap of door de onderdompeling van de gelovige zijn allemaal niets tenzij je toegelaten bent tot de vereniging met Christus.

Je zit vaak aan het Avondmaal, je komt vaak naar de eucharistie, je bent vaak te vinden in de openbare eredienst, je zingt plechtig mee, je buigt met anderen in ernstig gebed — dit is allemaal niets, minder dan niets en bespotting tenzij je hart vernieuwd is. Tenzij je de Geest van Christus hebt hoor je niet bij Hem. “U moet opnieuw geboren worden” (Johannes 3:7).