De voetwassing

De Schotse Baptisten waren het gewend om de voeten van de heiligen letterlijk te wassen. Ik durf te zeggen dat het sommige heiligen niet veel kwaad zou doen, maar toch was het nooit bedoeld om het voorbeeld van de Verlosser letterlijk na te volgen. Dit heeft een geestelijke betekenis en dit is wat Hij bedoelt. Als er een daad van vriendelijkheid of liefde gedaan kan worden voor de gemeenste en meest duistere kinderen van God, moeten we bereid zijn dat te doen.

We moeten dienaren zijn van Gods dienaren. We moeten ons voelen als Abigail toen ze tegen David zei: “Zie, uw dienares is als een slavin om de voeten van de dienaren van mijn heer te wassen” (1 Samuel 25:41). Abigail werd Davids vrouw, maar toch voelde ze zich niet eens waardig om de voeten van zijn dienaren te wassen. Dat moet onze geest zijn.

Ken je een broeder die nogal snel boos is? Hij wil dat iemand iets vriendelijks tegen hem zegt, en sommigen zeggen, “Ik praat niet met zulke mensen.” Doe het, doe het, mijn lieve broeder; ga en was zijn voeten! Ken je iemand die verdwaald is? Iemand zegt, “Ik wordt niet graag samen met hem gezien.” Mijn lieve vriend, je bent geestelijk, ga en breng hem terug met een zachtmoedige geest. Was zijn voeten!

Er is een andere broeder hoogmoedig, hij is erg trots. Iemand zegt, “Ik verneder mijzelf niet voor hem.” Mijn lieve broeder, ga naar hem toe en was zijn voeten! Als een kind van God bezoedeld is, en jij bent in staat hem daarop te wijzen en hem daarvan af te helpen, onderwerp je dan aan elke vernedering. Plaats jezelf eerder in elke positie dan dat een kind van God onderworpen wordt aan de zonde.