De dienaar van het Evangelie

Ik zal proberen de overeenkomst te laten zien tussen de roeping van de discipelen en de roeping van een Christelijke dienaar. Je zult zien dat deze roeping als laatste komt. De roeping tot het apostelschap komt niet aan het begin. Petrus is eerst discipel, als tweede evangelist en als derde apostel. Zo wordt niemand speciaal apart gezet om Christus te dienen of om in het apostelschap te delen voordat hij Christus zelf gekend heeft, en totdat hij als tweede zelf alle gewone taken van goede Christelijke dienst volkomen heeft uitgevoerd.

Sommige mensen draaien dit om. Soms worden jonge mannen aangesteld als Christelijke dienaar van het Evangelie zonder dat ze ooit gepreekt hebben, de zieken bezocht hebben, de onwetenden onderwezen hebben en alle kennis van Evangelie-ervaring missen dan alleen dat kleine beetje van zichzelf. Ik geloof dat dit een radicale en fatale fout is. Broeders, we hebben niet het recht om een broeder te vertrouwen in de Evangeliebediening totdat hij eerst zijn eigen verandering bewezen heeft, totdat hij niet alleen bewezen heeft een goede werker te zijn maar nog meer.

Als hij niet in de gemeente kan werken voordat hij zich voordoet als een dienaar van het Evangelie is hij nergens goed voor. Als hij zijn plichten van zijn lidmaatschap niet met ijver en energie uit kan voeren, en als hij thuis geen toegewijd man blijkt te zijn, dan voel je niet de leiding van Gods Geest om hem als dienaar van het Evangelie te laten dienen. Niemand heeft het recht tot het ambt van Evangeliedienaar tot hij heeft laten zien dat hij echt toegewijd is aan Christus, doordat hij Hem en anderen gediend heeft.

Ik bid dat er een dag komt waarop we dit allemaal zullen zien, dat we onszelf niet aan de bediening zullen geven vóór verandering. En laten we zelfs na verandering niet streven naar speciaal werk voordat we bewezen hebben dat we de Heere in het gewone leven kunnen dienen.