De dubbele betekenis van wonderen

Het hele leven van Christus was een preek. Hij was een profeet, machtig in woorden en daden. En zowel door zijn woorden als door zijn daden onderwees Hij het volk. Het is volkomen waar dat de wonderen van Christus getuigen van Zijn roeping. Maar we moeten niet over het hoofd zien dat de hogere reden voor de wonderen waarschijnlijk gevonden worden in het onderwijs wat ze overbrengen. Voor de buitenwereld vandaag zijn de wonderen van de Heere Jezus moeilijker te geloven dan dat wat zij leerden.

Sceptici veranderen ze in struikelblokken en als ze het wonderbaarlijke onderwijs van de Jezus aanvallen, vallen ze de wonderen aan als monsterlijk en onaannemelijk. Ik twijfel er niet aan dat de wonderen voor hen die ernstig gekweld worden door ongeloof eerder het geloof testen dan het aanwakkeren. Er zijn maar weinig mensen in wie het geloof gewerkt werd door tekenen en wonderen, ook is dit niet de weg van het Evangelie om de ziel te overtuigen. De geheime kracht van het levende woord is het gekozen instrument van Christus en de wonderen zullen achtergelaten worden als toevlucht voor de antichrist door wie de volken misleidt zullen worden.

Wij, die door genade tot geloof gekomen zijn, zien de wonderen als indrukwekkende getuigen van Zijn roeping en goddelijkheid. Maar we bekennen dat we ze meer waarderen als een leerzame preek dan als overtuigende getuigen. We zijn er van overtuigd dat ze een groot deel van hun kracht verliezen wanneer we ze alleen maar zien als de zegels op een boekrol in plaats van een deel van de inhoud van de boekrol. De wonderen die onze gezegende Heere deed, zijn zichtbare preken vol heilig onderwijs, levendiger verteld dan woorden dat konden doen.