Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid. (2 Timotheüs 3:16)

Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid. (2 Timotheüs 3:16)


Als we eerlijk zijn hebben we allemaal bepaalde gedeelten in de Bijbel die we over willen slaan. Niet omdat we denken dat ze niet belangrijk of aanstootgevend zijn, maar omdat ze gewoon best saai zijn. Ook al hebben we dit misschien niet hardop gezegd, we hebben het ons wel afgevraagd: Waarom zou ik deze saaie gedeelten niet overslaan?

Eén antwoord is: “Omdat God ze geschreven heeft. Daarom moeten we ze lezen. Klaar.” De meeste Christenen weten echter al dat we heel de Bijbel moeten lezen. Toch is het waarschijnlijk dat sommige delen van de Bijbel onze verbeelding, emoties en ons intellect wakker maken terwijl andere delen, om wat voor reden dan ook, dat gewoon niet doen.

In plaats van onszelf te geselen omdat we niet elk woord even interessant vinden, wil ik op vier manieren prikkelen om deze minder spannende gedeelten opnieuw en ijverig te onderzoeken.


1. Jezus is daar

Ik hoorde eens een voorganger zeggen dat zijn gemeente aantekeningen maakte tijdens de preek, behalve als hij over Jezus sprak. Op dat moment stopten ze en waren hun ogen op hem gericht. Waarom? Omdat het loven en verheerlijken van Jezus de aandacht trok van zijn gemeente. We houden ervan om Christus lief te hebben en we houden ervan wanneer anderen Hem verhogen.

Laten we eerlijk zijn, niet altijd, maar meestal denken we met de “saaie gedeelten” aan het Oude Testament. Ik zou willen dat ik het Oude Testament altijd aantrekkelijk vond. Maar dat is niet zo. Maar het lezen van het Nieuwe Testament heeft dat veranderd. Vooral Lukas 24. Jezus ontmoeting met de discipelen uit Emmaüs laat ons zien dat het Oude Testament voortdurend, zinspeelt, verwijst en soms zelfs schreeuwt om op Jezus te zien (Lukas 24:27, 44-45).

Met andere woorden, wil je meer en meer over Jezus weten? Hij is het onderwerp van elk “saaie” gedeelte van de heilige Schrift. Vind en proef de hemelse manna door te zoeken en te eten in de Wetten, Psalmen en Profeten.

Ik zal nooit de eerste keer vergeten dat ik Numeri 16 las, waar we lezen dat God een plaag stuurt over Israël vanwege hun opstand in de woestijn. Dan beveelt Mozes Aaron om met een wierookvat tussen Gods plaag en de Israëlieten in te gaan staan om de plaag tegen te houden. En toen drong het tot met door: dit is niet zomaar een historisch verslag van Israëls afkerigheid en redding. Het is een voorafschaduwing van Jezus die voor Zijn volk Gods oordeel tegenhoudt, een volk wat geneigd is om af te dwalen op hun pelgrimstocht naar het Nieuwe Kanaän. Ik ben niet de eerste die Numeri 16 zo leest, maar ik zou het nooit gelezen hebben wanneer ik me niet voorgenomen had om de hele Bijbel te lezen.


2. Herhaling is opzettelijk

Ik moet bekennen dat ik soms afgestompt ben door de repetitieve delen van de Gods Woord. De reeksen van oordelen zijn echt zwaar. Het wordt bij mij thuis duidelijk wanneer ik door Jeremia en Jesaja lees. Mijn inname van koffie en chocolade neemt die weken toe, ik heb iets nodig om mijn geest geboeid te houden. Maar de volharding (met behulp van suiker en Arabica) is het uiteindelijk waard.

Af en toe luister ik naar klassieke muziek. Mijn favoriete muziekstuk is Tallis Fantasia. Daarin zijn gedeelten die erg langzaam zijn, vreemd langzaam, zo langzaam dat je niet meer wilt luisteren. De noten worden op dezelfde manier herhaald. Maar dan is er opeens die bijzonder ontroerende opbouw van harmoniserende strijkers. De eerste keer dat ik het hoorde studeerde ik aan de universiteit. Ik legde mijn aantekeningen neer en huilde.

De eenzame en koude herhalingen verscherpte het contrast met de volle, levendige en warme instrumentatie. De muziek past bij de oude waarheid: Hoe kouder de winter hoe heerlijker de lente.

Zo is het ook als we volhouden door cycli in Richteren of door de oordelen in Jeremia. We worden dan doordrongen van angst die een volk onder het oordeel moet ervaren. Maar we komen ook dichterbij de Lijdende Knecht, en degene die het Nieuwe Verbond maakt. De herhaaldelijke noten van somberheid maken plaats voor de symfonie van verlossing. Maar je moet door de sombere winter om de te genieten van de volle zon.


3. De wetten verrijken de bodem

Over het algemeen komen lezers van de Bijbel vast te zitten in de Oud-Testamentische gedeelten waarin de wetten gegeven worden. Zelfs mijn vrienden die niet geloven hebben het er over hoe moeilijk de Bijbel te lezen is, “want al die dingen in Leviticus slaan gewoon nergens op.”

Het is waar dat een lijst wetten en regels niet echt hetzelfde is als Tolkien, maar het is te nuttig om over te slaan.

Het doet mij denken aan tuinieren. Ik heb zelf een klein tuintje. Het bemesten van de grond is niet echt spannend. Maar de groenten groeien daardoor veel beter omdat er dan meer voedingstoffen in de grond zitten om de plantjes te doen bloeien. Zonder bemesting zou het ook wel wat opbrengen, maar zeker niet zo veel.

Je kunt je voorstellen dat het geweldig is dat Jezus een melaatse geneest, of hoe bijzonder het is dat Paulus het Evangelie brengt aan hen die onbesneden zijn. Maar totdat je met Israël meegelopen hebt en Gods wetten gehoord hebt waardoor melaatsen uit het kamp verbannen werden, of totdat je de betekenis van de besnijdenis begrijpt binnen de verbondsgemeenschap, zal de volledige opbrengst van de genoemde teksten niet geoogst worden door een Bijbellezer die enkel hier en daar wat leest.

De moeizamere gedeelten van de Bijbel bereiden de grond onze harten voor op de rijkere, vollere en zwaardere vruchten van gerechtigheid.


4. Vandaag onbelangrijk, morgen van levensbelang

Ik had voor dit artikel vooral Oud-Testamentische teksten in gedachten. Maar velen van ons ervaren ook de afwezigheid van ijver in het Nieuwe Testament. In mijn wereld gebeurt het dat wat ik lees niet relevant lijkt voor mijn leven.

Maar het probleem is natuurlijk dat wat vandaag relevant is, gister niet relevant was. En wat morgen relevant is, is vandaag niet relevant. Met andere woorden, we weten niet welke waarheden we in onze gedachten en harten zouden willen hebben gegrift omdat we niet weten wat ons te wachten staat.

Een mier verzamelt in het voorjaar voor de winter omdat hij weet dat de vorst komt. Gelovigen moeten Bijbelse waarheden oogsten, ook als het niet van belang lijkt, want er komt een tijd dat het nuttig zal zijn (2 Timotheüs 3:16).

Eén van de meest terugkerende pastorale onderwerpen waar ik het met mensen over heb is vergeving. Niet de Drie-eenheid, uitverkiezing, verzoening, eindtijd, scheiding of politiek. Nee, dat was vroeger helemaal in, maar tegenwoordig gaat het vooral over vergeving.

Ik zou eenvoudig kunnen zeggen, “We vergeven anderen omdat God ons vergeven heeft.” Dat is een goed antwoord; het is waar. Maar omdat ik nu voorbereid ben om voorbeelden te halen uit wat sommigen onbelangrijke gedeelten zouden noemen, krijgen de pastorale gesprekken meer kleur. We spreken dan samen over de gespannen relatie tussen Paulus en Markus (2 Timotheüs 4:11), Davids geduld met Absalom (2 Samuel 13) of Gods medelijden met Israël in de woestijn (Hosea 2:14–15).

Ik had me niet voorbereid op deze momenten omdat ik zo’n geweldig pastoraal en profetisch inzicht heb en relevant wilde zijn. Integendeel. Ik bereidde me voor op de hete onderwerpen van dit moment, terwijl de Heer mijn normaal “saaie” Bijbellezen gebruikte om mij klaar te maken voor de geestelijke strijd die zou komen.


In zijn instructies voor zijn Bijbelleesplan spoort Robert Murray M’Cheyne zijn gemeente aan: “Als we bepaalde gedeelten van de Bijbel overslaan, zullen we onvolledige Christenen zijn.” Hij heeft gelijk. Laten we daarom volledig Christen zijn. Laten we Gods Woord lezen, ook als het op het moment zelf niet spannend is. Het zal gerechtigheid en liefde voortbrengen voor de Heer, zowel in het seizoen als daarbuiten. En dat is onze inspanning waard.

Als we eerlijk zijn hebben we allemaal bepaalde gedeelten in de Bijbel die we over willen slaan. Niet omdat we denken dat ze niet belangrijk of aanstootgevend zijn, maar omdat ze gewoon best saai zijn. Ook al hebben we dit misschien niet hardop gezegd, we hebben het ons wel afgevraagd: Waarom zou ik deze saaie gedeelten niet overslaan?

Eén antwoord is: “Omdat God ze geschreven heeft. Daarom moeten we ze lezen. Klaar.” De meeste Christenen weten echter al dat we heel de Bijbel moeten lezen. Toch is het waarschijnlijk dat sommige delen van de Bijbel onze verbeelding, emoties en ons intellect wakker maken terwijl andere delen, om wat voor reden dan ook, dat gewoon niet doen.

In plaats van onszelf te geselen omdat we niet elk woord even interessant vinden, wil ik op vier manieren prikkelen om deze minder spannende gedeelten opnieuw en ijverig te onderzoeken.


1. Jezus is daar

Ik hoorde eens een voorganger zeggen dat zijn gemeente aantekeningen maakte tijdens de preek, behalve als hij over Jezus sprak. Op dat moment stopten ze en waren hun ogen op hem gericht. Waarom? Omdat het loven en verheerlijken van Jezus de aandacht trok van zijn gemeente. We houden ervan om Christus lief te hebben en we houden ervan wanneer anderen Hem verhogen.

Laten we eerlijk zijn, niet altijd, maar meestal denken we met de “saaie gedeelten” aan het Oude Testament. Ik zou willen dat ik het Oude Testament altijd aantrekkelijk vond. Maar dat is niet zo. Maar het lezen van het Nieuwe Testament heeft dat veranderd. Vooral Lukas 24. Jezus ontmoeting met de discipelen uit Emmaüs laat ons zien dat het Oude Testament voortdurend, zinspeelt, verwijst en soms zelfs schreeuwt om op Jezus te zien (Lukas 24:27, 44-45).

Met andere woorden, wil je meer en meer over Jezus weten? Hij is het onderwerp van elk “saaie” gedeelte van de heilige Schrift. Vind en proef de hemelse manna door te zoeken en te eten in de Wetten, Psalmen en Profeten.

Ik zal nooit de eerste keer vergeten dat ik Numeri 16 las, waar we lezen dat God een plaag stuurt over Israël vanwege hun opstand in de woestijn. Dan beveelt Mozes Aaron om met een wierookvat tussen Gods plaag en de Israëlieten in te gaan staan om de plaag tegen te houden. En toen drong het tot met door: dit is niet zomaar een historisch verslag van Israëls afkerigheid en redding. Het is een voorafschaduwing van Jezus die voor Zijn volk Gods oordeel tegenhoudt, een volk wat geneigd is om af te dwalen op hun pelgrimstocht naar het Nieuwe Kanaän. Ik ben niet de eerste die Numeri 16 zo leest, maar ik zou het nooit gelezen hebben wanneer ik me niet voorgenomen had om de hele Bijbel te lezen.


2. Herhaling is opzettelijk

Ik moet bekennen dat ik soms afgestompt ben door de repetitieve delen van de Gods Woord. De reeksen van oordelen zijn echt zwaar. Het wordt bij mij thuis duidelijk wanneer ik door Jeremia en Jesaja lees. Mijn inname van koffie en chocolade neemt die weken toe, ik heb iets nodig om mijn geest geboeid te houden. Maar de volharding (met behulp van suiker en Arabica) is het uiteindelijk waard.

Af en toe luister ik naar klassieke muziek. Mijn favoriete muziekstuk is Tallis Fantasia. Daarin zijn gedeelten die erg langzaam zijn, vreemd langzaam, zo langzaam dat je niet meer wilt luisteren. De noten worden op dezelfde manier herhaald. Maar dan is er opeens die bijzonder ontroerende opbouw van harmoniserende strijkers. De eerste keer dat ik het hoorde studeerde ik aan de universiteit. Ik legde mijn aantekeningen neer en huilde.

De eenzame en koude herhalingen verscherpte het contrast met de volle, levendige en warme instrumentatie. De muziek past bij de oude waarheid: Hoe kouder de winter hoe heerlijker de lente.

Zo is het ook als we volhouden door cycli in Richteren of door de oordelen in Jeremia. We worden dan doordrongen van angst die een volk onder het oordeel moet ervaren. Maar we komen ook dichterbij de Lijdende Knecht, en degene die het Nieuwe Verbond maakt. De herhaaldelijke noten van somberheid maken plaats voor de symfonie van verlossing. Maar je moet door de sombere winter om de te genieten van de volle zon.


3. De wetten verrijken de bodem

Over het algemeen komen lezers van de Bijbel vast te zitten in de Oud-Testamentische gedeelten waarin de wetten gegeven worden. Zelfs mijn vrienden die niet geloven hebben het er over hoe moeilijk de Bijbel te lezen is, “want al die dingen in Leviticus slaan gewoon nergens op.”

Het is waar dat een lijst wetten en regels niet echt hetzelfde is als Tolkien, maar het is te nuttig om over te slaan.

Het doet mij denken aan tuinieren. Ik heb zelf een klein tuintje. Het bemesten van de grond is niet echt spannend. Maar de groenten groeien daardoor veel beter omdat er dan meer voedingstoffen in de grond zitten om de plantjes te doen bloeien. Zonder bemesting zou het ook wel wat opbrengen, maar zeker niet zo veel.

Je kunt je voorstellen dat het geweldig is dat Jezus een melaatse geneest, of hoe bijzonder het is dat Paulus het Evangelie brengt aan hen die onbesneden zijn. Maar totdat je met Israël meegelopen hebt en Gods wetten gehoord hebt waardoor melaatsen uit het kamp verbannen werden, of totdat je de betekenis van de besnijdenis begrijpt binnen de verbondsgemeenschap, zal de volledige opbrengst van de genoemde teksten niet geoogst worden door een Bijbellezer die enkel hier en daar wat leest.

De moeizamere gedeelten van de Bijbel bereiden de grond onze harten voor op de rijkere, vollere en zwaardere vruchten van gerechtigheid.


4. Vandaag onbelangrijk, morgen van levensbelang

Ik had voor dit artikel vooral Oud-Testamentische teksten in gedachten. Maar velen van ons ervaren ook de afwezigheid van ijver in het Nieuwe Testament. In mijn wereld gebeurt het dat wat ik lees niet relevant lijkt voor mijn leven.

Maar het probleem is natuurlijk dat wat vandaag relevant is, gister niet relevant was. En wat morgen relevant is, is vandaag niet relevant. Met andere woorden, we weten niet welke waarheden we in onze gedachten en harten zouden willen hebben gegrift omdat we niet weten wat ons te wachten staat.

Een mier verzamelt in het voorjaar voor de winter omdat hij weet dat de vorst komt. Gelovigen moeten Bijbelse waarheden oogsten, ook als het niet van belang lijkt, want er komt een tijd dat het nuttig zal zijn (2 Timotheüs 3:16).

Eén van de meest terugkerende pastorale onderwerpen waar ik het met mensen over heb is vergeving. Niet de Drie-eenheid, uitverkiezing, verzoening, eindtijd, scheiding of politiek. Nee, dat was vroeger helemaal in, maar tegenwoordig gaat het vooral over vergeving.

Ik zou eenvoudig kunnen zeggen, “We vergeven anderen omdat God ons vergeven heeft.” Dat is een goed antwoord; het is waar. Maar omdat ik nu voorbereid ben om voorbeelden te halen uit wat sommigen onbelangrijke gedeelten zouden noemen, krijgen de pastorale gesprekken meer kleur. We spreken dan samen over de gespannen relatie tussen Paulus en Markus (2 Timotheüs 4:11), Davids geduld met Absalom (2 Samuel 13) of Gods medelijden met Israël in de woestijn (Hosea 2:14–15).

Ik had me niet voorbereid op deze momenten omdat ik zo’n geweldig pastoraal en profetisch inzicht heb en relevant wilde zijn. Integendeel. Ik bereidde me voor op de hete onderwerpen van dit moment, terwijl de Heer mijn normaal “saaie” Bijbellezen gebruikte om mij klaar te maken voor de geestelijke strijd die zou komen.


In zijn instructies voor zijn Bijbelleesplan spoort Robert Murray M’Cheyne zijn gemeente aan: “Als we bepaalde gedeelten van de Bijbel overslaan, zullen we onvolledige Christenen zijn.” Hij heeft gelijk. Laten we daarom volledig Christen zijn. Laten we Gods Woord lezen, ook als het op het moment zelf niet spannend is. Het zal gerechtigheid en liefde voortbrengen voor de Heer, zowel in het seizoen als daarbuiten. En dat is onze inspanning waard.